in casu architectuurhistorische waarde:
Als zijnde een representatief exponent van de architecturale invulling van de westelijke stadsuitbreiding te Oostende, ingezet vanaf het laatste kwart van de 19de eeuw onder impuls van koning Leopold II in het kader van het toen snel groeiend badstadtoerisme. Opgetrokken in de jaren 1897-1900 maken de panden van dit ensemble deel uit van de toen volop ingezette bebouwing op de oorspronkelijk domaniale gronden van de stad, dit zijn de duinen en de gronden die door de overheid te koop worden gesteld na de ontmanteling van de vestingstad tussen 1865 en 1877. Met de aanleg van het Leopoldpark vlakbij werd dit een aantrekkelijke buurt voor de begoede burgerij om zich te komen vestigen.
Zowel wat de indeling, opstand als architecturale uitwerking betreft, beantwoorden deze panden volledig aan het type van de eclectische 'stadsvilla' met residentieel karakter uit de Belle Epoque. Het betreft aaneengesloten enkelhuizen met afleesbare gevelopbouw bestaande uit een bel-etage, twee of drie bouwlagen en ongelijke travee-indeling, met meestal hoger opgetrokken deur- of venstertravee. De eclectische straatgevels zijn decoratief uitgewerkt door o.m. veelkleurig materiaalgebruik en worden getypeerd door erkers en balkons. De interieurindeling en -aankleding is veelal bewaard, o.m. rijkelijk aangeklede inkom met marmeren trap en achter elkaar gelegen woonvertrekken met o.m. marmeren schouwen, stucplafonds, geëtste glasramen, glas-in-loodpanelen en bewaard houtwerk van o.m. parket- of plankenvloeren, omlopende lambrisering, tussendeuren en trap.
De panden nummer 43 en nummer 45 zijn naar ontwerp van respectievelijk Charles Pil (Lo, 1867-0ostende, 1949) en Jean F. Gobin (Oostende 1860-1939), beiden toonaangevende architecten die omstreeks de eeuwwisseling tal van stadsvilla's en herenhuizen in eclectische stijl ontwerpen voor de nieuwe wijken van Oostende.

Het ensemble burgerhuizen vormt een architecturale getuigenis van de zogenaamde Belle Epoque, de periode vóór de Eerste Wereldoorlog tijdens dewelke in het spoor van de vorst een mondain publiek gedurende de zomer vertoeft te Oostende, 'Koningin der Badsteden'. Vele prachtige stadswoningen worden door en voor de welstellende klasse opgetrokken, hetzij als eigen woon- en verblijfplaats, hetzij als opbrengsteigendom. Deze 'documenten' vormen aldus een schakel in het verhaal van het Oostendse kusttoerisme en bij uitbreiding, van het toerisme aan onze kust omstreeks de eeuwwisseling in het algemeen.