in casu architectuurhistorische waarde:
Als zijnde een representatief exponent van de architecturale invulling van de westelijke stadsuitbreiding te Oostende, ingezet vanaf het laatste kwart van de 19de eeuw onder impuls van koning Leopold II in het kader van het toen snel groeiend badstadtoerisme. Opgetrokken circa 1893 behoort dit pand aldus tot de toen volop ingezette bebouwing op de oorspronkelijk domaniale gronden van de stad, dit zijn de duinen en de gronden die door de overheid te koop worden gesteld na de ontmanteling van de vestingstad tussen 1865 en 1877.
Zowel wat de indeling, opstand als architecturale uitwerking betreft, beantwoordt dit pand aan het type van de eclectische 'stadsvilla' met residentieel karakter uit de belle époque. De afleesbare gevelopbouw bestaat uit een souterrain, drie bouwlagen met bel-etage en ongelijke travee-indeling, met hoger opgetrokken venstertravee als risaliet oplopend in gelede schoudergevel; markerende erker met gietijzeren balkonleuning. De eclectische straatgevel wordt getypeerd door decoratieve uitwerking onder invloed van de neo-Vlaamserenaissance-stijl. Het pand bewaart zijn interieurindeling en opmerkelijk fraaie en rijkelijke aankleding. Behouden enfilade van achter elkaar gelegen vertrekken, tuinkamer, achterin gelegen dienstvertrekken (te bereiken door diensttrap), enz.

De opmerkelijk bewaarde rijkelijke aankleding van het interieur. Grote inkomhal met marmeren vloer, trap en lambrisering, fraaie wandschilderingen met gestileerde voorstelling van o.m. bloemenvazen en stucplafond. Veelvuldig aangewend en decoratief uitgewerkt houtwerk van o.m. trap, binnendeuren, parketvloeren, lambriseringen (vaak kamerhoog), inbouwkasten, enz. In salons op bel-etage plafondschilderingen waarrond cassettenlijsten. Eén van de salons heeft een wandbekleding van imitatiegoudleder. Tevens o.m. nog bewaarde marmeren schouwen, stucplafonds, enz.

Het pand vormt een architecturale getuigenis van de zogenaamde belle époque, de periode vóór de Eerste Wereldoorlog tijdens dewelke in het spoor van de vorst een mondain publiek gedurende de zomer vertoeft te Oostende, 'Koningin der Badsteden'. Vele prachtige stadswoningen worden door en voor de welstellende klasse opgetrokken, hetzij als eigen woon- en verblijfplaats, hetzij als opbrengsteigendom. Deze 'documenten' vormen aldus een schakel in het verhaal van het Oostendse kusttoerisme en bij uitbreiding, van het toerisme aan onze kust omstreeks de eeuwwisseling in het algemeen.