in casu architectuurhistorische waarde:
Als zijnde een representatief exponent van de architecturale invulling van de westelijke stadsuitbreiding te Oostende, ingezet vanaf het laatste kwart van de 19de eeuw onder impuls van koning Leopold II in het kader van het toen snel groeiend badstadtoerisme. Opgetrokken circa 1911 behoren deze panden tot de toen volop ingezette bebouwing op de oorspronkelijk domaniale gronden van de stad, dit zijn de duinen en de gronden die door de overheid te koop worden gesteld na de ontmanteling van de vestingstad tussen 1865 en 1877.
Zowel wat de indeling, opstand als architecturale uitwerking betreft, beantwoorden deze panden aan het type van de eclectische 'stadsvilla' met residentieel karakter uit de belle époque. Het betreft twee eclectische enkelhuizen die als samenstel geconcipieerd zijn in spiegelbeeldschema. De afleesbare gevelopbouw bestaat uit een souterrain, drie bouwlagen met bel-etage en ongelijke travee-indeling, met hoger opgetrokken brede venstertravee als risaliet oplopend in afgeknotte puntgevel. De eclectische straatgevels worden getypeerd door open loggia's, erkers en balkons; fraaie buikige gietijzeren leuning in art-nouveaustijl bewaard bij nummer 36. Tevens – eveneens onder invloed van de art-nouveaustijl – typerende decoratief uitgewerkte gevelbekleding van geglazuurde bakstenen en opmerkelijke, gaaf bewaarde tegeltableaus op de wanden van de loggia's. Het interieur van beide panden bewaart de oorspronkelijke indeling en eenvoudige aankleding, o.m. cementtegelvloeren, houtwerk van o.m. binnendeuren, plankenvloeren, trap, sobere stucplafonds en eenvoudige marmeren schouwen.

De opmerkelijke gaaf bewaarde veelkleurige wandtegeltableaus met landschapstaferelen in de open loggia's van beide panden, afkomstig van de Brusselse wandtegelproducent Helman cf. de – eerder uitzonderlijke – signering van het linkertableau van het pand Maria-Theresiastraat nummer 36.

De panden vormen een architecturale getuigenis van de zogenaamde belle époque, de periode vóór de Eerste Wereldoorlog tijdens dewelke in het spoor van de vorst een mondain publiek gedurende de zomer vertoeft te Oostende, 'Koningin der Badsteden'. Vele prachtige stadswoningen worden door en voor de welstellende klasse opgetrokken, hetzij als eigen woon- en verblijfplaats, hetzij als opbrengsteigendom. Deze 'documenten' vormen aldus een schakel in het verhaal van het Oostendse kusttoerisme en bij uitbreiding, van het toerisme aan onze kust omstreeks de eeuwwisseling in het algemeen.