Als zijnde een gedenkteken van de hand van de uit Menen afkomstige beeldhouwster Yvonne Serruys. Het beeldhouwwerk bestaat uit een sterke compositie met twee vrouwelijke figuren, die beide als symbool voor het vaderland kunnen opgevat worden: de ene vrouw beweent de doden, de andere vrouwelijke figuur staat voor kracht, bescherming, glorie en onsterfelijkheid bereikt door de overwinning. Zowel de idee van overwinning als herdenking worden in het werk gecombineerd. Het beeld wordt enerzijds een gevoeligheid en sentimentele waarde toegedicht, anderzijds wordt de vormgeving ook krachtig en mannelijk genoemd.
Serruys werd als beeldhouwer gevormd door Egide Rombaux in Brussel. In 1904 trok ze definitief naar Parijs, waar ze vele koppen en bustes van bekende personen, naaktbeelden en mythologische taferelen realiseerde. Ze vervaardigde enkele openbare sculpturen in Gent (standbeeld voor Emile Claus), Rijsel, Parijs, Biarritz, Tunis en Sfax. Hoewel klassiek van vorm en met perfectie als maatstaf wordt haar werk warm en gevoelig genoemd. Ze leunt aan bij een groep kunstenaars die gevormd zijn in de ateliers van August Rodin.

historische, in casu historische context waarde en sociaal-culturele waarde:
Als zijnde een publieke sculptuur en meer bepaald een oorlogsgedenkteken, dat gerealiseerd werd door een vrouw. Beeldhouwen werd aan het begin van de 20ste eeuw als een mannelijke activiteit gezien. Zeker de realisatie van openbare beeldhouwwerken was nagenoeg exclusief aan mannen voorbehouden. Serruys is één van de weinige vrouwen, die aan het begin van de 20ste eeuw een aantal opmerkelijke publieke sculpturen kon realiseren. Wellicht omwille van haar goede artistieke reputatie en het feit dat ze in Menen geboren was, werd ze gevraagd het oorlogsgedenkteken van Menen te vervaardigen.

Als zijnde de materialisatie van het herdenken van een collectief trauma.