Door de op 21 mei 1917 opgerichte Imperial War Graves Commission werden voor het westelijk Eerste Wereldoorlog-front vier toonaaangevende Britse architecten gelast met de definiëring van de basisprincipes en de ontwerpen van Britse oorlogsbegraafplaatsen, met name Edwin Lutyens, Reginald Bloomfield, Herbert Baker en, na 1920, Charles Holden.
Onder leiding van F. Kenyon, directeur van het British Museum, en raadgevend bijgestaan door de schrijver Rudyard Kipling, werd naast de drie hoofdprincipes -monumenten van blijvende aard, uniforme grafstenen, geen onderscheid van rang- ook beslist tot de systematische inplanting van twee gedenktekens, met name het door Reginald Bloomfield ontworpen Cross of Sacrifice en de door Edwin Lutyens ontworpen Stone of Remembrance, dit laatste -omwille van de hoge kostprijs- nochtans slechts op begraafplaatsen met méér dan 400 doden.
Omwille van zijn omvang, en mede hierdoor des te indrukwekkend, vertoont Tyne Cot Cemetery het volledige, sterk neoklassiek getinte architectuurprogramma, symmetrisch in het hellende landschap ingepast door middel van een in hoogte variërend terras voorzien van cyboriumvormige hoekpaviljoenen, bijkomend visueel beklemtoond door de boogvormige Muur der Vermisten met visuele doorbraken, en daarenboven in de aanleg vijf bestaande betonnen bunkers integrerend.
Gigantisch en monumentaal, strak gelijnd, mede door de eindeloze rijen grafzerkjes in Portlandsteen verblindend wit maar gedwarst door de zwarte silex-Muur der Vermisten, bekleed met gemillimeterd gazon maar middenin golvende velden uitgestrekt over een heuvelflank, roept dit grootste memoriaal door zijn repetitief minimalisme en adembenemende perfectie als geen ander de afschuw op van de Grote Oorlog.

De Britse Militaire begraafplaats Tyne Cot te Zonnebeke, de grootste Britse militaire begraafplaats uit de Eerste Wereldoorlog, markeert het verste door de Britten veroverde punt tijdens de Derde slag bij Ieper.
Aangelegd rondom Duitse bunkers middenin het Duitse loopgravennetwerk, omgeven door het voormalig slagveld waar in 1917 voor de verovering van Passendale op minder dan vier maand ruim 500.000 soldaten van beide kampen sneuvelden, nog tijdens de vijandelijkheden als veldbegraafplaats aangewend, nadien uitgebouwd tot begraafplaats voor de gesneuvelden van Passendale en Langemark, is Tyne Cot New British cemetery met zijn bijna 12.000 graven en bijna 35.000 namen van vermisten het belangrijkste -Britse- memoriaal van de Grote Oorlog in Vlaanderen, zo niet in België.