in casu architectuurhistorische waarde:
Als zijnde een zeldzaam en uiterst interessant document voor de vakwerkbouw, eens een algemene en verspreide bouwtechniek. De oudste gedeeltes van het woonhuis en de schuur gaan terug tot de 18de eeuw, de hopast gaat terug tot het laatste kwart van de 18de eeuw. Deze gaaf bewaarde bestanddelen vormen een zeldzaam voorbeeld van vakwerkbouw in de 18de eeuw op het platteland. De verstening van de vakwerkbouw, vermoedelijk in de 19de eeuw, getuigt van een evolutie in het landelijk bouwen.
Als zijnde een gaaf bewaard voorbeeld van een streekeigen hoeve in Poperinge, getypeerd door los opgestelde bestanddelen zoals boerenhuis, dwarsschuur, stal, bietenkelder en hopast. De gaaf bewaarde volumes zijn grotendeels opgetrokken in vakwerkbouw. Het boerenhuis, met oude kern uit de 18de eeuw wordt getypeerd door de deels bewaarde leemvullingen, de lage bakstenen voeting, een deels strooien dak en rechthoekige muuropeningen met behouden kruis- en bolkozijnen. Het boerenhuis bewaart eveneens een gaaf interieur met onder meer behouden balkenlagen, schouwmassief, en typische invulling van de tussenmuren met deuren voorzien van oorspronkelijk hang- en sluitwerk.
De schuur met geïncorporeerde stal en wagenhuis vormt tevens een belangrijk gegeven binnen het bouwkundig erfgoed van de streek van Poperinge, niet enkel door het behouden stijl- en regelwerk met bakstenen invulling maar ook door de hoge schuurpoort aan de erfzijde en de lage poort aan de achterzijden. Dit vormt een typisch element van een dwarsschuur.

De hopast getuigt van een tak in de voedingsindustrie waarvan de intense productie in bepaalde periodes en in bepaalde streken van een niet te onderschatten betekenis zowel in het dagelijks economisch leven als met betrekking tot het volksleven bij voorbeeld naar aanleiding van de jaarlijkse hopfeesten.
De hopast is mede door zijn ligging ten opzichte van de andere hoevebestanddelen een beeldbepalend element in de streekgebonden hoevebouw en in het landelijk gebied.
Als zijnde een gaaf bewaard voorbeeld van een 18de-eeuwse hoeve en als dusdanig een relict van de leefwijze in deze periode.

Als zijnde een uitzonderlijk voorbeeld van een hopast-bakoven opgetrokken in stijl- en regelwerk en voorzien van een strooien dakbedekking. De ast bewaart de strooien bekasting en een eestvloer bestaande uit brede houten latten.

Als zijnde een uitzonderlijk en gaaf bewaard voorbeeld van een hoeve bestaande uit losse bestanddelen, ingeplant op een site reeds weergegeven op de kaart van Ferraris van 1770-1778. Het boerenhuis en de schuur gaan zeker terug tot de tweede helft van de 18de eeuw. De hopast dateert vermoedelijk uit het laatste kwart 18de eeuw. De historische kenmerken en constellatie van de site, zoals weergegeven op het primitief kadasterplan, zijn zeer gaaf bewaard. De hoeve vormt als dusdanig een uniek gegeven binnen het bouwkundig erfgoed van Poperinge.
De hoevegebouwen, met name het boerenhuis, de schuur en de hopast illustreren het versteningsproces van de vakwerkbouw dat vermoedelijk in de 19de eeuw plaatsvond.
De ast illustreert zeer duidelijk een fase in het ontwikkelingsverhaal van de hopasten in Vlaanderen. De ast vormt een typevoorbeeld van een hopast in combinatie met een bakoven op een redelijke afstand van de hoeve geplaatst. Deze ast is een vroeg voorbeeld van een cokesast in versteende vakwerkbouw. Het is een representatief voorbeeld van een cokesast met een open vuur waarbij men door middel van een cokeswagentje of een cokeskorf de warmtebron binnenbracht.