De hopast vormt een zuiver voorbeeld van een cokesast, oorspronkelijk met aansluitend bakhuisje.
De ast is circa 1900 als cokesast geconcipiëerd en onderging geen systeemwijzigingen, wel werd in de jaren 1920 een iets hogere stallingast bijgebouwd met zijn omvang van meer dan 20 meter lengte op 4 meter breedte is het zeker één van de grootste asten in en rond Poperinge.
Als zijnde een ast met bewaarde eestvloer op 2,20 meter hoogte, samengesteld uit tonische eestlatten.

De hopast getuigt van een tak in de voedingsindustrie waarvan de intense productie in bepaalde periodes en in bepaalde streken van een niet te onderschatten betekenis zowel in het dagelijks economisch leven als met betrekking tot het volksleven bij voorbeeld naar aanleiding van de jaarlijkse hopfeesten.
De hopast is mede door zijn ligging ten opzichte van de andere hoevebestanddelen een beeldbepalend element in de streekgebonden hoevebouw en in het landelijk gebied.
Als zijnde een gaaf bewaard voorbeeld van een in kern 18de-eeuwse hoeve en als dusdanig een relict van de leefwijze in deze periode.

in casu architectuurhistorische waarde:
Als zijnde een hoeve die typisch is voor de streek: witgeschilderd bakstenen boerenhuis, een dwarsschuur met erfgevel en achtergevel in stijl- en regelwerk met gaaf bewaarde plankenbeschieting en poorten. Onder meer de steile dakhellingen van de schuur en het boerenhuis met geknikte dakoverstekken wijzen op de 18de-eeuwse kernen.
De dwarsschuur met minimaal 18de-eeuwse kern bewaart een interessante structuur: stijl- en regelwerk met bewaarde oude beplankingen en schuurpoorten met klinket, ankerbalkconstructies, de tot borsthoogte verticaal beplankte wand tussen de poortdoorrit en de tasruimte, de bewaarde kapconstructie enzovoort. De bakstenen voetingen van het stijl- en regelwerk zijn oorspronkelijk confer versmalling in de bovenste lagen.
Als zijnde een hoeve met imposant langgestrekt boerenhuis met 18de-eeuwse kern. De langgestrekte erfgevel - witgeschilderde baksteen boven gepekte plint - is imposant. Ter hoogte van de opkamer is een oorspronkelijke segmentbogige muuropening en oud houtwerk bewaard, elders sporen van deze segmentbogen. Het huis bewaart een aantal 18de- en 19de-eeuwse interieurelementen: onder meer de dubbele opkamer, bewaarde balkenlagen met moer- en kinderbalken, een bewaard plafond met gestucte moerbalk en kooflijsten, een kelder met bewaarde balkenroostering en haardgewelf.
De links tegen het huis aangebouwde stalling dateert uit de tweede helft van de 19de eeuw en bewaart net als de stalling in de schuur een aantal typische stalelementen, onder meer in de bevloering.
Als zijnde een hoeve met bewaarde verzorgde stoepen en erfaanleg met kleine en grote keien

Als zijnde een historische hoevesite waarvan het huis en de dwarsschuur met geïncorporeerd wagenhuis een 18de-eeuwse kern hebben confer typologische en bouwkenmerken. De oudst bekende, zekere aanduiding van de hoeve komt circa 1835 voor op het primitief kadasterplan, de stalling in het verlengde van het huis is een uitbreiding uit de tweede helft van de 19de eeuw.
Het belang van de hoeve wordt geïllustreerd door de omvang van de gaaf bewaarde volumes van het boerenhuis en de schuur, en ook door de omvang van de huiskavel zoals aangeduid op het primitief kadasterplan (circa 1835)