historische en historische, in casu architectuurhistorische waarde:
Als zijnde een historische hoeve daterend uit de l8de eeuw, waarvan de huidige configuratie met boerenhuis en stalvleugel, teruggaat op de situatie zoals afgebeeld op de Ferrariskaarten (1770-1778).
Het betreft een gaaf bewaarde landelijke site, welke nauwelijks door de moderne bedrijfsvoering werd aangetast. Dit geheel wordt gevormd door de volgende waardevolle en te behouden componenten:
Het boerenhuis wordt gekarakteriseerd door het gebruik van streekeigen gele baksteen en door het gaaf bewaarde volume en de gevelordonnantie met een opkamergedeelte. Typerend is tevens het waardevolle l8de-eeuwse schrijnwerk: de schuiframen met kleine roedeverdeling, met een geprofileerde wisseldorpel onder meer met tandlijstje en de luiken. Het woonhuis bewaart tevens l8de-eeuwse interieurelementen zoals de kapconstructie, de balklagen, de binnendeuren met behouden hang en sluitwerk, de rode boomse tegelvloer in de kelder.
De stalvleugel, deels opgetrokken uit gele baksteen en deels uit stijl en regelwerk met horizontale plankenbeschieting en met bakstenen vullingen is een interessant gebouw waar de verscheidene streekeigen bouwmaterialen en bouwwijzen in verwerkt werden.
Het centrale erf wordt gekarakteriseerd een bakstenen verharding gelegd in dambordpatroon en is aldus danig zeldzaam in de regio.
Het bakhuis, de bakstenen putvaalt ten noorden achter de stalvleugel zijn net als de vorige elementen onmisbare hoevebestanddelen.
Het alleenstaande, eenbeukige wagenhuis, opgetrokken in stijl- en regelwerk met houten plankenbeschieting is een streekeigen nutsgebouwtje. Dergelijke wagenbergplaatsen zijn zeldzaam geworden.
De restanten van de omwalling zijn onmisbare getuigen van de oorspronkelijke l8de-eeuwse configuratie, toen het hoevecomplex gelegen was binnen een nagenoeg rechthoekige omwalling.