in casu militair-historische en historische contextwaarde:
De mitrailleurspost - opgenomen in het wagenhuis van de schuur - is in 1918 opgetrokken door Amerikaanse genietroepen, confer inscripties die op de militaire post zijn nagelaten. De betonnen mitrailleurspost is opgetrokken in de schuur van circa 1857, waardoor de post goed gecamoufleerd was voor de vijand. Deze constructie getuigt van de evolutie die de oorlogsvoering tijdens de Eerste Wereldoorlog, waarbij het gebruik van beton voor militaire verdedigingswerken aan belang won.
De mitrailleurspost is opgericht als onderdeel van de West Poperinghe Line. Dit betreft één van de linies die de geallieerden tijdens de laatste oorlogsmaanden snel uitbouwden in hun hinterland. Pas nadat de geallieerden tijdens de Derde Slag bij leper (zomer en herfst 1917) pijnlijk ervaren hadden hoe dodelijk efficiënt de Duitse betonnen militaire posten konden zijn, gingen ook zij over tot de bouw van talrijke betonnen versterkingen. Na het Duitse Lente-offensief (voorjaar 1918) werden heel wat linies in het geallieerde hinterland uitgebouwd, die versterkt werden met betonnen militaire posten. Op vandaag zijn er nauwelijks nog materiële getuigen van deze geallieerde linies bewaard.

in casu architectuurhistorische waarde:
De hoeve wordt gekenmerkt door een typische erfopstelling uit de tweede helft van de 19de eeuw: L-vormige opstelling met ten noorden het boerenhuis en ten oosten de dwarsschuur, achter het boerenhuis bakhuis. Het gegeven van de hoppehoeve is herkenbaar door de typische inplanting van de hopast, op enige afstand van hoeve omwille van brandgevaar.
Het roodbakstenen huis van circa 1877 wordt geritmeerd door de muuropeningen met bewaard houtwerk en rolluikkasten. Het bakhuis uit dezelfde periode achter het huis vormt een klein maar opvallend volume onder pannen zadeldak.
Dwarsschuren met beplankte langsgevels - zoals deze schuur van circa 1857 met beplankte achtergevel - zijn representatief voor de hoevebouw in de streek rond Poperinge, en ruimer voor een deel van Vlaanderen. Het betreft een verdwijnende en steeds zeldzamer typologie. De verstening van de erfzijde met ritmerende staldeuren en poort maakt deel uit van de bouwgeschiedenis. De interne structuur van de schuur is gaaf bewaard: de gebintes, de pui en de Sint-Andreaskruisen ter hoogte van de poortdoorrit, en de wanden in stijl- en regelwerk.
De hoevesite vormt een historisch geheel met het erfperceel. De hopast is erg herkenbaar ingeplant op enige afstand van de overige gebouwen, aan de rand van het perceel (straatzijde). De perceelsrandbegroeiing met oude knotbomen is typisch voor het landschap en de landbouwuitbating in de Westhoek, en is representatief voor de traditionele landschappen in Vlaanderen. Dergelijke perceelsrandbegroeiing kwam vroeger veelvuldig voor in landelijk gebied, doch vormt nu een bedreigd gegeven.

De mitrailleurspost is een materiële getuige van de Grooten Oorlog die de frontstreek jarenlang in zijn greep had en honderdduizenden mensenlevens verwoestte. De Eerste Wereldoorlog was een internationale gebeurtenis bij uitstek, met onder meer de Westhoek als strijdtoneel waar honderdduizenden mannen uit de hele wereld vochten. De herinnering aan de Eerste Wereldoorlog kent nog steeds een breed maatschappelijk en internationaal draagvlak.
De hoeve vormt een relict van de leefwijze op het Vlaamse platteland in deze periode, een getuige van het wegdeemsterende traditionele landelijke leven met kleinschalige landbouwactiviteiten in een steeds sneller evoluerende maatschappij.