in casu architectuurhistorische en historisch-geografische waarde:
De kleine hoevesite bestaat uit een boerenhuis met erfgevel in vakwerk, een schuur en een stalling in baksteenbouw, en een hopast met lager bakhuis ingeplant op aanpalende weide omwille van brandgevaar. Dat het boerenhuis circa 1862 nog deels in vakwerkbouw wordt opgetrokken (de erfgevel ten noorden, met opkamervenster en twee kleine venstertjes) is typisch voor de streek van Poperinge en de Westhoek waar deze oude bouwtechniek langer doorleeft. De andere gevel (ten zuiden en zichtbaar vanaf de erftoegang) werd als meest representatieve gevel in baksteen gebouwd: twee grote beluikte vensters onder beschilderde strek worden gespiegeld rondom de centrale deur met sierlijk bovenlicht. Deze deur en vensters zijn echter - evenals deze van de erfgevel - uitgewerkt met traditionele groen en wit geschilderde kozijnconstructies met luiken, een vorm van schrijnwerk die evenals vakwerk langer werd toegepast in de Westhoek. Ook de ramen met kruisindeling, grote roedeverdeling en schuiframen getuigen van traditioneel vakmanschap. Dat de zijgevels in baksteen zijn opgetrokken is typisch voor de 18de- en 19de-eeuwse vakwerkbouw in deze streek. Het exterieur van het huis weerspiegelt de interieurindeling: kamers aan de bakstenen zuidzijde met grote vensters, opkamer en bergruimte aan de meer gesloten noordzijde in vakwerk. Het interieur is gaaf bewaard: samengestelde balkenlagen met geprofileerde moerbalken en kinderbalken, in de kamers schouwen, waarvan één brede schouw met bordenplank, bewaarde vloeren enz. De kleine vrijstaande bakstenen stalling vormt een typisch gegeven voor het kleine hoeve-erf: de ritmerende staldeuren zijn uitgewerkt als kozijnconstructie. De kleine dwarsschuur sluit ten oosten het erf af, een herkenbaar gegeven vormt hier de poortdoorrit met bewaarde oude poort aan de achterzijde.
De hoevesite vormt een historisch geheel van boerenhuis met stalling en schuur rondom een erf met deels bewaarde verharding, omgeven door een huisweide met deels bewaarde boomgaard met notelaar. De ast met bakhuis is erg herkenbaar ingeplant op enige afstand van de overige gebouwen. De perceelsrandbegroeiing met knotpopulieren en meidoornhaag is typisch voor het landschap en de landbouwuitbating in de Westhoek, en is representatief voor de traditionele landschappen in Vlaanderen. Dergelijke perceelsrandbegroeiing kwam vroeger veelvuldig voor in landelijk gebied, doch vormt nu een bedreigd gegeven.

Als zijnde een gaaf voorbeeld van een 19de-eeuws hoevetje, het type van de eenvoudige en bescheiden bebouwing (architectura minor) die vroeger veelvuldig voorkwam in landelijk gebied, maar thans nagenoeg overal verdwenen is.
Het hoevetje vormt een relict van de leefwijze op het Vlaamse platteland in deze periode, een getuige van het wegdeemsterende traditionele landelijke leven met kleinschalige landbouwactiviteiten in een steeds sneller evoluerende maatschappij.