historische en historische, in casu architectuurhistorische waarde:
als zijnde het resultaat van een filantropisch initiatief - een kinderverblijf genoemd naar Louise-Marie, de eerste Belgische koningin - waarin twee pioniers van het toerisme te Oostende na de ontmanteling van de vesting een belangrijke rol spelen. Louis Delbouille, promotor en realisator van de eerste fase van de Oostends westelijke stadsuitleg ingezet vanaf 1867, koopt de bouwpercelen respectievelijk in 1892 en 1896; zijn rechterhand, architect Antoine Dujardin, bouwt het pand.
De voormalige conciërgerie, zogenaamd Fernand, dateert van 1892 en is opgetrokken in een uitgesproken eclectische bouwtrant. Kenmerkend is voornamelijk het contrastrijke materiaalgebruik: witgeglazuurde bakstenen afgewisseld met donkere, arduin, en tegeltableaus. Binnenin bewaart de gang een cartouche en een kader met respectievelijk de datums van stichting en ingebruikname, en de namenlijst van de weldoeners.
Het voormalige poortgebouw, zogenaamd Elisa, heeft een neoclassicistisch lijstgevel met een geaccentueerde poorttravee voorzien van gesuperposeerde pilasters onder een driehoekige frontonbekroning; poort- en vensterhoutwerk zijn behouden.

als zijnde een getuige van filantropische ingesteldheid tijdens de belle époque, een periode van economische hoogconjunctuur te Oostende - 'Koningin der Badsteden' - als koninklijke en mondaine badplaats met internationale allures.