De pastorie en parochiezaal vormen samen met de kerk van oudsher een herkenningspunt in het sociale en bouwkundige leven van de dorpsgemeenschap.
De behouden relatie tussen pastorie en parochiezaal vormt een zeldzaam voorbeeld van het sociale leven in de parochie.

in casu architectuurhistorische waarde:
Als zijnde een representatief en gaaf bewaard voorbeeld van een eind 19de-eeuwse pastorie opgetrokken in de voor pastorieën typische neogotische stijl. De pastorie heeft een typische dubbelhuisplattegrond waarbij de trap centraal in het huis staat en dwars op de gang staat ingeplant.
Als zijnde een typische Vlaamse dorpspastorie met decoratief uitgewerkt bakstenen parement geritmeerd door de spitsboognissen met maaswerk.
Als zijnde een ontwerp van 1893 van de Kortrijkse architect Jules Carette, die tal van West-Vlaamse pastorieën en kerken ontwierp. Hij maakt overwegend gebruik van de neogotische vormentaal.
Het gecementeerd bakstenen muurtje met ijzeren hekwerk als horend bij de pastorie en deel uitmakend van het ontwerp.
De vrij gaaf bewaarde parochiezaal als deel uitmakend van de site. De eenvoudige architecturale uitwerking van het parement sluit aan bij de rijkere vormentaal van de pastorie.