historische en historische, in casu architectuurhistorische waarde: als zijnde een zeldzaam wordend, representatief voorbeeld van de architecturale invulling van de 19de-eeuwse westelijke stadsuitleg te Oostende onder impuls van Leopold II in het kader van het toen snel groeiende badstadtoerisme. Zowel wat indeling, opstand, en plattegrond betreft beantwoordt dit pand van 1901 aan het type van de eclectische stadsvilla uit de belle époque; de architecturale uitwerking is hier echter overwegend art-nouveaugetint. Karakteristiek zijn onder meer de geglazuurde bakstenen, de sierlijke ijzeren draagconstructie van de bow window met trogoverwelving voorzien van centraal faiencetegeltableau met zonnebloem, en de tegelbanden met bloem- en bladmotieven.
Het interieur bewaart bovendien zijn trappenhuis met muurkasten, een salon in neo-Vlaamserenaissance-stijl met marmeren schouwmantel, sokkellambrisering en cassettenplafond, beide houtimitaties van stuc.

als 'document' uit de periode van het elitaire kusttoerisme en aldus een schakel in het verhaal van de badstad Oostende.