in casu architectuurhistorische waarde: Franck De Poortere koos voor een grote, landelijke villa in regionalistische stijl, de specialiteit van architect Jacques Viérin. Door haar omvang en stijl is de villa uit 1951 een voorbeeld van de geprefereerde bouwstijl van (West-)Vlaamse ondernemers, waarvan vader Louis en zijn zonen vooraanstaande voorbeelden waren. Zij kozen voor hun woningen bewust niet voor de 'moderne' bouwkunst of voor de 'Amerikaanse bungalowstijl' naar het voorbeeld van Richard Neutra, Philip Johnson, en andere maar verkozen een traditionele bouwstijl met witgeschilderde bakstenen gebouwen met tuitgevels onder pannendaken, die wortelde in het rijke Vlaamse verleden en die in hun ogen beter paste bij hun verworven status en imago.
In 1966 wordt de dubbele garage met één travee uitgebreid. Stijl en materiaalgebruik sluiten naadloos aan bij het bestaande volume. Dit geldt ook voor een verbouwing waarvoor in 1973 een dossier wordt ingediend. De al bestaande uitsprong tegen de schoorsteen, aan de noordgevel van het hoofdvolume, wordt vergroot voor de inrichting van een 'bar'.
De tuin is een hoogtepunt van de tuinkunst in Vlaanderen in het algemeen en een mijlpaal voor de aanleg van tuinen in het midden van de 20ste eeuw in het bijzonder. De Britse ontwerper van het basisplan uit 1952-1953, Russell Page, behoort tot de absolute wereldtop van de 20ste-eeuwse tuinontwerpers. De tuin is ontworpen met verwijzingen naar het landschap en de tuinen in zuidelijk West-Vlaanderen met zijn appelboomgaarden met witgekalkte stammen, waarnaar Page in zijn 'The education of a gardener' (1962) verwijst. Russell Page besteedt veel aandacht aan de naad loze overgang tussen de kamers binnenshuis en de tuinkamers en tuinruimten. De monumentale snoeivormen van taxus (Taxus baccata) op het voorplein en het verhef ter hoogte van de ontbijt- en eetkamer dragen eveneens bij tot de status van de eigendom en de bewoners. De gekasseide oprit tussen hoogstam appelbomen met witgekalkte stammen, het gekasseide voorplein met vierkant kleiklinker raster, de sunken garden met zijn t rappenconstructies. bakstenen keermuurtjes en twaalf breed zuilvormige taxussen (Taxus baccata 'Fastigiata'), de bruine beuken (Fagus sylvatica 'Atropunicea') de lindebomen (Tilia species) en de beverbomen (Magnolia x soulangeana) en de sierappels (Malus species) die samen met de woning en het badhuis/tuinhuis weerspiegelen in de rechthoekige waterpartij en het smalle kanaal gaan terug tot het ontwerp van Page. De veranderingen die landschapsarchitect Jacques Wirtz heeft doorgevoerd, namelijk de vervanging van de moestuin door een recent verwijderde buxustuin, een quincunx van geknotte trompetbomen (Catalpa bignonioides) de leilinden (Tilia species), gebeurden met veel respect voor het oorspronkelijk concept en zetten de niet gebruikte nutstuinen om tot siertuin met zwembad. Ook het tuinhuis/badhuis met bar uit 1967 naar ontwerp van vader Jacques en zoon Christian Viérin maakt onverbrekelijk deel uit van de tuin met zijn weerspiegeling in de waterpartijen en zijn verwijzingen naar de architectuur van het zuiden van de Verenigde Staten van Amerika en Hollywood leefstijl.
Het reliëf en de structuur, de verhardingen, de waterpartijen en het zwembad, de tuinmuurtjes, tuintrappen, pad- en perkafboordingen, de taluds, de grote snoeivormen in taxus en de hoogstam appelbomen en de hoger beschreven sierbomen en grote sierstruiken zijn intact bewaard.