De 381 mm Batterij Pommern (vulgo Lange Max), met bijhorende mess van de offcieren en bakhuis zijn belangrijke getuigenissen van de 'Groote Oorlog'. In feite maakt dit restant deel uit van het internationaal patrimonium, dat de nationale aandacht ruim overstijgt. Het is van belang voor de internationale geschiedenis die in 1914 resulteerde in het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog. Naast de oorlogskerkhoven behoort dit tot de materiële resten van de krijgsverrichtingen in de West-Vlaamse frontstreek en het onmiddellijke achterland.
De Lange Max-site, -voornamelijk gericht op de haven van Duinkerke, een onmisbare schakel in de ravitaillering van de geallieerden- , speelde een uiterst belangrijke rol als geschutsbasis voor lange afstandsaanvallen door de Duitsers tegen de Geallieerden. Het was een belangrijk element in de Duitse strategie om de Britse en Franse legers van elkaar te kunnen scheiden om alsnog een omtrekkende beweging te kunnen maken en op die manier de onrust in het Franse leger verder aan te wakkeren en in een eindoffensief de overwinning te kunnen behalen. De site is dan ook belangrijk voor de militaire geschiedenis om het Duitse strategisch concept van na 1915 te illustreren. Onder de historische waarde valt ook de militair-archeologische waarde van de resten van de Lange Max die, buiten de betonconstructies met een beperkte industrieel-archeologische waarde, ligt in het feit dat het de enige nog -deels- bewaarde restsite van Duitse geschutsstellingen in het hinterland uit de Eerste Wereldoorlog is. De site Leugenboom is, naast de Duitse soldatenbegraafplaatsen, een ideale plaats om de Duitse strategie tussen Noordzee en Marne te duiden. Daardoor vormt het een perfecte aanvulling op het reeds beschermde patrimonium, met betrekking tot de krijgsverrichtingen aan de andere kant van het front tijdens de Eerste Wereldoorlog.