Als zijnde een statige onderwijzerswoning van een gemeenteschool die ingeplant werd aan de rand van de dorpskom. Architect Pierre Buyck (1805-1877) koos zelf een stuk grond uit rekening houdend met de hygiënische eisen.
De onderwijzerswoning getuigt van de onderwijsgeschiedenis van het kleine dorp Bovekerke, opeenvolgend in gebruik als gemeenteschool en katholieke school. Na vernietiging van de klassen tijdens de Eerste Wereldoorlog wordt een tijdje lesgegeven in een voorkamer van de woning, het zogenaamde 'frontschooltje'.
De gemeenteschool van circa 1873 kadert binnen de modernisering van het dorp, dit samen met de neoromaanse kerk van 1841-1848, de neogotische pastorie van 1861-1868 en het gemeentehuis van circa 1922. Ook de elektriciteistscabine uit de jaren 1920 behoort tot deze modernisering.

in casu architectuurhistorische waarde:
De voormalige onderwijzerswoning vormt een tastbare getuige van een belangrijke stap in de onderwijsgeschiedenis van België, met name van de schoolwet van 1842 die de gemeenten verplichtte een school te bouwen of te onderhouden. Na eerdere aanneming van een bestaande school wordt in 1873 een gemeenteschool met onderwijzerswoning gebouwd. De functie "gemeenteschool" en het bouwjaar "1873" zijn in een blauwhardstenen puilijst ingewerkt in de voorgevel.
Als zijnde een ontwerp van de architect Pierre Buyck (Brugge, 1805-1877), die als provinciaal architect vanaf 1841 verschillende realisaties, zowel in neogotische, neoromaanse, als neoclassicistische stijl ontwierp. De onderwijzerswoning van de gemeenteschool van 1873 is representatief voor de neoclassicistische basistypologie aangewend door Buyck. In de kleine dorpskom van Savekerke zijn op enige afstand van de gemeenteschool andere realisaties van Buyck, met name de neoromaanse Sint-Gertrudiskerk en de neogotische pastorie bewaard.
De onderwijzerswoning vormt een imposant neoclassicistisch, symmetrisch opgevat gebouw, met aan de straat de onderwijzerswoning, rechts nog geflankeerd door een laag nutsgebouw. Het neoclassicistische woonhuis ontleent zijn statigheid aan het volume van twee bouwlagen onder zadeldak, de strenge gevelindeling met centraal het rondboogportaal en het verzorgde materiaalgebruik van rode baksteen, afgewisseld met blauwe hardsteen voor de sierelementen, het opschrift in de puilijst. Het portaal wordt benadrukt door een groot bovenlicht met ijzeren stervormige roedeverdeling. Ook het verzorgde houtwerk met kruis- en T-indeling en grote roedeverdeling geeft uitstraling aan het gebouw.
Als zijnde een onderwijzerswoning van een gemeenteschool waarvan de interieurindeling en de eenvoudige interieurelementen gaaf bewaard zijn: de centrale gang met houten trap met trappaal en houten spijlen, geflankeerd door een enfilade van salons. Voorts zijn plankenvloeren, paneeldeuren, schouwtjes en stucwerk bewaard. Ook de oorspronkelijke kapconstructie met bebording is gaaf bewaard.