Stilistisch identiek met het stationsgebouw en rond 1891 opgetrokken als polyvalent gebouw, ingeplant vlak voor het station aan de zijde van het stationsplein, vormen de voormalige posterijen een markant voorbeeld van de evolutie en diversiteit van de spoorweggebouwen. Met zijn monumentaliserende, neoklassieke vormgeving, harmonieus aansluitend bij het oudere stationsgebouw en bij de pleinbebouwing, getuigt het vrij omvangrijke, tweelaags bepleisterde volume van vier bij veertien traveeën bovendien van de toenmalige bekommernis voor een kwalitatieve, representatieve vormgeving.