De depressie van de Moervaart is gelegen net ten zuiden van de grote dekzandrug Maldegem- Stekene, een rug die werd gevormd in het pleniglaciaal. Dit vroegere meer is veruit het grootste van een serie meren aan de zuidrand van deze zandrug, en omvat een oppervlakte van ongeveer 25km2. Meer dan vermoedelijk werd het gevormd tijdens het ontstaan van de dekzandrug, die de voorheen naar het noorden gerichte afwatering afdamde en naar het oosten geleidde. Momenteel biedt het gebied een vlak reliëf, waarvan de hoogte schommelt rond de 4m TAW. Binnen het gebied is wel een duidelijk microreliëf aanwezig, met depressies en hoger gelegen zones. Deze verschillen in het microreliëf zijn te relateren aan de geomorfologie van het gebied, en meer specifiek met de aanwezigheid van vroegere waterlopen, oeverwallen, duinruggen etc. Een aantal van de duinruggen, met een oost-west oriëntatie, is prominent aanwezig in het westelijke gedeelte van het gebied. Van west naar oost stroomt momenteel de Kale/ Durme doorheen het gebied. In het noorden van het gebied is de Moervaart aanwezig. Het gebied is voornamelijk in gebruik als akkerland en grasland. Via archeologische veldkartering zijn tal van archeologische sites gekend, die er op wijzen dat tijdens de Steentijd, met name vooral het finaalpaleolithicum (Federmesser groepen), het (vroeg-) mesolithicum, en in mindere mate het neolithicum, het gebied een grote aantrekkingskracht uitoefende op de mens. Deze vindplaatsen bestaan vooral uit strooiingen van lithisch materiaal (vuursteen, kwartsiet, ...), maar in de meersedimenten zijn plaatselijk ook kwetsbare archeologische artefacten bewaard. De combinatie van talrijke prehistorische sites en de landschappelijke context biedt een bijzonder archeologisch onderzoekspotentieel van bovenregionaal belang. De archeologische zone omvat het westelijke gedeelte van de depressie, waar de landschappelijke diversiteit en het aantal gekende archeologische sites het grootst is.