De Bon Crédit is een voorbeeld van de ontwikkeling van het gesleepte vrachtvervoer tussen het einde van de 19de eeuw en het begin van de bouw van gemotoriseerde spitsen. De Bon Crédit, gebouwd in 1898, is één van de oudste en meest gave voorbeelden van de overgangsfase tussen de gesleepte houten vrachtschepen en de ijzer- en staalbouw. Meerdere elementen zoals het lunetteroer, het centrale woongedeelte, de rompvorm met rechte kim, en dergelijke, verwijzen naar de typologie voorafgaande aan de ijzer- en staalbouw zoals de houten Walen (in het Frans de péniche flamande genoemd).

De bouw en afmetingen van de sleepspitsen zijn gelieerd aan de bouw van de nieuwe kanalen en bijhorende sluiscomplexen vanaf het begin van de 19de eeuw. Om optimaal te renderen werd ervoor gezorgd dat de schepen perfect werden afgestemd op de afmetingen van de sluizen. De Bon Crédit illustreert bovendien een vernieuwende visie op efficiëntie en rendement. Nieuwe materialen (ijzer en staal) en energiebronnen (steenkool en cokes) vonden hun weg naar de scheepsbouwsector. De oudere types vaartuigen verdwenen uit de vaart door de snelle technologische ontwikkeling. De Bon Crédit is een voorbeeld van het nieuwe type binnenvrachtschepen.

De Bon Crédit getuigt van de harde werkomstandigheden van de schippers en hun familie. De vrachtschepen werden gejaagd door paarden, muilezels of betaalde werkkrachten maar dikwijls ook door de schippersvrouw en zelfs de kinderen. Ook de schipper stond constant in weer en wind, op de achterplecht om het schip met de helmstok te besturen.