Het kerkschip Sint-Jozef werd tussen 1942 en 1944 als betonnen bunkerschip gebouwd in functie van de bevoorrading van de Duitse vloot. Het is een materiële getuige van de militaire en strategische ontwikkelingen tijdens de Tweede Wereldoorlog waarbij permanent gezocht werd naar verbeteringen en nieuwe technieken om de Duitse vloot te ondersteunen.

Als voorbeeld van de gevarieerde toepassingen en mogelijkheden voor het bouwen met gewapend beton, in de scheepsbouw aangeduid als ferrociment. Als gaaf bewaard voorbeeld van een bepaalde fase in de ontwikkeling van de toepassing van ferrociment voor de bouw van scheepsrompen.

De herbestemming als apostolaat der schippers in 1952 en het gebruik van het vaartuig als ontmoetingsplaats voor de binnenschippersgemeenschap geeft het een betekenis voor de haven van Antwerpen.