Dit onroerend goed werd op 1 januari 2023 van rechtswege vastgesteld in de inventaris van landschappelijk erfgoed. Tegelijkertijd werd de eerdere opname van dit onroerend goed in de vastgestelde inventaris van houtige beplantingen met erfgoedwaarde of de vastgestelde inventaris van historische tuinen en parken van rechtswege opgeheven.

Dit alles conform artikel 58 van het decreet van 10 juni 2022 tot wijziging van het Onroerenderfgoeddecreet van 12 juli 2013, wat betreft de uitvoering van de visienota lokaal erfgoedbeleid en de toekenning van beboetingsbevoegdheid aan de gewestelijke beboetingsentiteit.

Resterende bomen van een eind 19de-eeuws heren­boerenparkje en recentere tuin uit het midden van de 20ste eeuw, bij een in 1831 gebouwd herenhuis. Het parkje beslaat het oude moestuinperceel, is vermoedelijk aangelegd toen het huis werd gebouwd en werd naderhand, mogelijk in het interbellum of in de jaren 1950 herwerkt tot het huidig voorkomen. Er is een smeedijzeren inrijhek tussen twee slanke vierkante pijlers van arduin met sokkel en gepunte en gesteelde bol op de deksteen; het heeft bovendien een bewaard trekbelsysteem, eveneens van smeedijzer. De voortuin is begrensd door een haag van liguster en beuk, is beschaduwd door twee linden en heeft een oprit in kassei. Verder ligt de voortuin in gras en groeit er een prieelberk. Hier staat ook een zeszijdig paviljoentje. Van de eind 19de-eeuwse aanleg als herenboerenparkje blijven enkele volwassen bomen over: een bruine beuk, de twee reeds vermelde lindebomen met sporen van een vroeger perk aan de voet, twee recentere okkernoten en twee Italiaanse populieren. De samenhang met het herenhuis en de hoeve geven het geheel naast de historische waarde ook een ensemble en esthetische waarde.