De twee geënte bruine beuken behoren, voortgaande op hun geschatte leeftijd van minstens 180 jaar, tot de oudst bewaarde voorbeelden van geënte bomen. Het enten van bomen is een veredelingstechniek die vooral vanaf het einde van de 18de eeuw in Vlaanderen is gepropageerd. Het planten van geënte bomen droeg bij tot het bereiken van bijzondere groei- en bladkenmerken, in dit geval een decoratieve parkboom met een zware, grillige stambasis, een opvallend geprononceerd wortelstelsel en bladeren met een diepe en donkere kleur.

De twee geënte bruine beuken zijn zeldzaam en uitzonderlijk omwille van hun omvang, zeker gezien de groeiplaats in een eerder zandige context. Bij dergelijke bodemcondities wordt immers een geringere diktegroei geregistreerd ten opzichte van de meer vruchtbare lemige of zandlemige contexten.