De banken maken integraal deel uit van het ontwerp van Stynen en zijn als dusdanig ook weergegeven op de oorspronkelijke ontwerpplannen. De kast is de sacristie wordt getypeerd door het verticale lijnenspel. De beelden van de patroonheilige Sint-Rita en Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen zijn ontwerpen van Notebaert en zijn onlosmakelijk verbonden met de geschiedenis van de kerk en dateren uit de bouwperiode van de kerk.

De Sint-Ritakerk naar ontwerp van de toonaangevende architect Léon Stynen in samenwerking met architect Paul De Meyer, is één van de meest uitzonderlijke modernistische kerkgebouwen in Vlaanderen. De beeldbepalende kerk is centraal gelegen in de nieuwe wijk Sint-Rita. De Sint-Ritakerk is een van de hoogtepunten van de architectuur uit de jaren 1960, getypeerd door een modernistische vormgeving, een "verfijnd brutalisme" en elementen die verwijzen naar Le Corbusier. Het ontwerp van Léon Stynen wordt daarom ook beschouwd als een hommage aan zijn tijdgenoot Le Corbusier. De kerk vormt een typevoorbeeld van het modernisme waarbij de betonstructuur, de typisch functionele planopbouw, de horizontaliserende ritmering van de gevels, de sobere afwerking van het interieur en het glazen dakvlak essentieel onderdeel uitmaken van dit uniek ontwerp en kerkgebouw. Het interieur wordt getypeerd door de schuin opgaande lijnen en het licht hellende vloeroppervlak. Een horizontale ritmering is terug te vinden bij het meubilair zoals de biechtstoelen, het orgel, de deuren en de kast in de weekkapel. De toepassing van het brutalisme bij het exterieur komt terug bij de afwerking van het interieur en het meubilair. Er wordt hierbij gebruik gemaakt van gepolijst beton zoals onder meer bij het altaar, de doopvont, de lezenaar, het tabernakel en het orgel.