Het ontstaan van de Gallo-Romeinse vicus in Gooik (Kester) kan in verband gebracht worden met zijn ligging aan een kruispunt van twee Romeinse wegen. De vondsten en sporen tonen aan dat de vicus zich ontwikkelde rond dit Romeinse kruispunt en dat hij bewoond was vanaf de 1ste eeuw na Christus. Een vicus was een landelijke nederzetting met centrumfuncties voor de omgeving op religieus, economisch en/of administratief vlak. Omdat een groot deel van de materiële cultuur in vici werd geproduceerd, speelden deze een grote rol in het ontstaan en de verspreiding van de Gallo-Romeinse cultuur in onze gebieden. Geen enkele tot nu toe bekende vicus in Vlaanderen is echter voldoende onderzocht om een volledig inzicht te krijgen in dit type nederzetting en de rol die ze speelden voor onder meer de omliggende villae en boerderijen. Van heel wat vici in Vlaanderen wordt het bodemarchief langzaam maar zeker ingenomen door snelgroeiende kleinstedelijke centra. Op basis van de talrijke vondstmeldingen en van het geofysisch en gravend bodemonderzoek blijkt echter dat de vicus in Gooik (Kester) tot de best bewaarde Romeinse vici van Vlaanderen behoort. Goed bewaarde voorbeelden zoals deze vicus zijn zeldzaam en hebben dan ook een uiterst belangrijke archeologische en wetenschappelijke waarde. Het bodemarchief van de vicus in Gooik (Kester) bevat waardevolle informatie over alle aspecten van het leven in een vicus in de Romeinse tijd, die enkel via archeologisch onderzoek kan ontsloten worden. Het type van deze vicus, een lijnvormige agglomeratie met grafvelden en mogelijk heiligdom op het kruispunt van minstens twee belangrijke Romeinse wegen, is zeer representatief voor Vlaanderen.