Als klein religieus bouwwerk is deze eenvoudige landelijke wegkapel in baksteenbouw typologisch, stilistisch, naar vormgeving en materiaalgebruik representatief voor de tweede helft van de 19de eeuw. De Sint-Jozefskapel is van het type wegkapel waarvan de gebruikelijke voorpuntgevel geopend is door een rondboog afgesloten door ijzeren hekwerk. Karakteristiek is de flankering van de voorgevel door pilasters en de verwerking van grijze bakstenen voor accentuering van decoratieve details in de voorgevel. Typerend is de afwerking van de dakoverstek met een decoratief uitgesneden houten rand. Het beeld van Sint-Jozef als patroon van de Goede Dood en het altaar zijn als oorspronkelijke vaste uitrusting onlosmakelijk gelieerd aan de kapel.

De oprichting van de kapel behoort tot een verspreid fenomeen op het platteland voortvloeiend uit het katholieke reveil van de 19de eeuw. De toewijding aan Sint-Jozef getuigt van de opbloei van de verering van deze heilige in de tweede helft van de 19de eeuw. Traditioneel voor een cultusplaats is de kapel vergezeld van lindebomen.

ter verering van een populaire heilige gebouwd op initiatief van particulieren. Het is een materiële getuige van het volksgeloof en van het volkse gebruik om bij bezoek van dergelijke cultusplaats om bescherming te verzoeken.
Het patroonschap van de Heilige Jozef is hier gelieerd aan een zeer specifieke verering, namelijk de aanroeping voor een goede dood. Het blauw-wit geschilderd altaar en gepolychromeerde beeld van de Heilige Jozef behoren als cultuurgoed bij de kapel.
De kapelbomen van linden vormen samen met de kapel een beeldbepalend object op een kruispunt van wegen. De kapelbomen vormen een eenheid met de kapel. Linde is een boomsoort die traditioneel bij kapellen wordt aangeplant.