De deels bewaarde haagstructuur met smeedijzeren poortje rondom de Milanenkapel verwijst naar de typologie van een omhaagd en afgesloten kapelhof. Een besloten hofje vormt tevens een religieus en Marlaal symbool.
De huidige dreefstructuur vormt een restant van een vroegere ruimere drevenstructuur, gerelateerd aan de kasteelomgeving van de heerlijkheid "Ten Kasteele". 18de-eeuwse kaarten tonen de ligging van de kapel aan een kruising van dreven, in de nabijheid van het kasteel. Bij de bouw van de nieuwe kapel in 1846-1847 bleef deze beeldbepalende inplanting bewaard.
De Milanenkapel met kapelhof en de dreef maken deel uit van een oude processieweg of kruisweg, met kapelbomen en hoekbomen. In de dreven rond de kapel werd bij hetjaarlijkse wijdingsfeest van 8 september Milanenkermis gevierd. Dat de dorpskermis hier aanvankelijk gehouden werd wijst op het belang van de Milanenkapel en haar omgeving.
Het noordelijke eindpunt van de dreef is nog bewaard als voetwegverbinding, die een informele voortzetting kent over de resterende dreefstructuur. Dergelijke trage wegverbindingen hebben tevens een belangrijke sociale functie. Het wandelen langs de Kapel Milanendreef, al dan niet in combinatie met een bezoek aan de kapel, is op vandaag nog steeds een begrip.

Het kaarsrechte, zeshonderd meter lange, noord-zuid georiënteerde tracé van de dreef leidt naar de portaalzijde van de Milanenkapel en biedt een prominente zichtas op het klokkentorentje van de kapel. Vanuit de dreef wordt de aandacht van de wandelaar getrokken op de hoge puntgevel met torentje en lancetvensters. Dat de kapel met een knik op de dreef staat, bevordert het perspectief erop, en zorgt ervoor dat het speelse volumespel van de kapel kan geapprecieerd worden vanuit de dreef. De inplanting aan een kruising van straten en dreven zorgt ervoor dat de kapel met torentje van alle zijden de aandacht trekt.