Voormalig bogaardenklooster, in 1487 door het uit voorname Brusselse families stammende echtpaar Wouter vanden Heetvelde-Anna van Coudenberghe gesticht ter onderhoud van een fundatie verbonden aan de in 1447-1451 op hun allodium opgerichte kapel. Bestemd voor tien kloosterlingen van de derde orde van Sint-Franciscus gerekruteerd uit het klooster Mariëndal te Hoegaarden vormde het Bogaardenklooster, ook Calvarie genoemd, tot het einde van het ancien regime, bij gebrek aan een eigen parochiekerk, het religieus centrum van het gehucht Oppem, waarna het na de opheffing en openbare verkoop in 1797 werd omgevormd tot buitenverblijf en kasteel, sinds 1895 bewoond door de adellijke familie de Grunne.
Architectuurhistorisch getuigt het U-vormig complex van zijn opeenvolgende bestemmingen: drie uitwendig sober opgevatte, twee bouwlagen tellende kloostervleugels uit het derde kwart van de 18de eeuw, opgetrokken in baksteen op respectievelijk plint en onderbouw in zandhoudende kalksteen en voorzien van lichtgetoogde muuropeningen die circa 1880 overeenkomstig de tijdsgeest en de heersende mode door het aanbrengen van een sterk plastische, overwegend neobarok en rococo geïnspireerde, okerkleurig getinte stucdecoratie werden omgevormd tot een riant buitengoed met kasteelallures.

Deze dubbele functie vertaalt zich eveneens in het interieur met onder meer een monumentale eiken balustertrap met daarnaast de aan de binnenkoer grenzende brede gang en de daarop uitgevende ruime vertrekken met fraaie Louis XV-stucdecoratie, houten schouwmantels en deuren die aan de kloosterperiode refereren.