Dit onroerend goed werd bij ministerieel besluit vastgesteld in de inventaris van het landschappelijk erfgoed. Tegelijkertijd werd de eerdere opname van dit onroerend goed in de vastgestelde landschapsatlas geschrapt.

Dit alles conform artikel 58 van het decreet van 10 juni 2022 tot wijziging van het Onroerenderfgoeddecreet van 12 juli 2013, wat betreft de uitvoering van de visienota lokaal erfgoedbeleid en de toekenning van beboetingsbevoegdheid aan de gewestelijke beboetingsentiteit.

Dit landschapsatlasrelict betreft enkele vijvers die het restant vormen van een heus vijvercomplex (11,7 ha) rond de voormalige abdijgebouwen van Nieuwenhoven, waarvan het bestaan zeker tot de 16de-17de eeuw kan worden teruggevoerd, maar dat waarschijnlijk ook al vroeger bestond. De vijvers werden aangelegd in opdracht van de abdij van Sint-Trudo, die het domein in Nieuwenhoven bezat. Ze ontstonden door de opstuwing van het water in de vallei van de Kelsbeek. In het voormalige abdijdomein hadden de vijvers ongetwijfeld een esthetische waarde, maar ook een nutsfunctie als visvijver.