Het gaaf bewaarde tramhokje langs de kusttramlijn is uniek omwille van de late artnouveaustijl. Dit ontwerp wijkt duidelijk af van andere eerder functionalistisch opgevatte tramhokjes. De toepassing van de late art-nouveaustijl bij een tramhokje, een bij uitstek utilitair gebouwentype, getuigt dan ook van een kunstzinnig streven dat het gebruikelijke overtreft.

Gaaf bewaarde tramhokjes zijn zeldzaam langs de kusttramlijn, en bij uitbreiding in heel Vlaanderen. Beton als materiaalgebruik is representatief voor de bouw of vervanging van tramhokjes tijdens het interbellum. Zo werden er ook een aantal (inmiddels verdwenen) modernistische tramhokjes in beton gebouwd op de kusttramlijn. Dat het tramhokje van Bredene-Renbaan rond 1923 gebouwd werd in een late art-nouveaustijl vormt daarentegen wel een uitzonderlijk en zelfs uniek gegeven. Wellicht wilde men daarmee de nieuwe tramhalte en de monumentale paardenrenbaan extra in de verf zetten.

De elegante vormgeving in art nouveau van het betonnen tramhokje drukt beweging uit en symboliseert zo als het ware de kusttram. Het tramhokje bestaat uit een smalle gesloten ruimte, vroeger wellicht met loketfunctie, en bijna dubbel zo lange overluifelde wachtruimtes. Deze asymmetrische ritmering zorgt voor een evenwichtige en sierlijke opbouw van het tramhokje op basis van de gulden snede. In de eveneens tweeledige puilijsten worden de wachtruimtes bekroond met een gebogen fries met sierlijk opschrift "Breedene – (Station) -Hippodrome". Het in- en uitzwenkende profiel van de zijgevels verwijst naar het zweepslagmotief van de art nouveau. Vanuit het in de zijgevels terugkerend gebogen fries vouwen de schuinoplopende luifels zich open in vlindervorm.

Het tramhokje "Station Breedene Hippodrome" vormt een zeldzame materiële getuige van de ontwikkeling van de badplaatsen aan onze kust. In Bredene, ver van een treinstation, was deze ontwikkeling slechts mogelijk door de aanleg van de Koninklijke Baan en de kusttram erlangs. De succesformule van de badplaats Bredene-aan-Zee aan het begin van de 20ste eeuw werd vanaf 1923 nog eens herhaald voor de badplaats Bredene-Renbaan. Een ontwikkelingsmaatschappij koppelde er een villaverkaveling aan de bouw van een monumentale paardenrenbaan, die tot de Tweede Wereldoorlog een groot succes kende. Na de oorlogsvernietiging van de renbaan maakt het ernaar genoemde tramhokje de ontstaansgeschiedenis van de badplaats nog steeds tastbaar.

Van het ooit uitgebreide netwerk van de buurtspoorwegen zijn weinig materiële getuigen bewaard. Ook langs de kusttramlijn werden tramhokjes stelselmatig vernieuwd. Het tramhokje van Bredene-Renbaan is alleen daardoor al zeldzaam erfgoed. Bovendien was dit tramhokje bij zijn bouw rond 1923 al uitzonderlijk door het gebruik van beton als materiaal in combinatie met een late art-nouveaustijl. Door zijn architectuur, inclusief de sierlijke, in het beton uitgespaarde opschriften, vormde het tramhokje een uithangbord en herkenningspunt voor de prestigieuze paardenrenbaan van Bredene. Ook vandaag heeft het tramhokje nog een grote herkenbaarheid en vormt het een icoon van de kusttram.