De kasseiweg is een zeldzaam en goed bewaard voorbeeld van een landelijke weg met kasseibestrating. Het wegtracé maakt deel uit van het historisch netwerk van oorspronkelijk onverharde en meestal holle wegen die de verschillende gehuchten met elkaar verbonden en vaak dwars over de akkers heen liepen. Het wegtracé is ongewijzigd en vormt aldus een relict van het ruraal landschap uit het verleden. De kasseiweg is een voorbeeld van de veelheid aan lokale wegen die in gebruik waren. De kasseibestrating getuigt van de evolutie van de wegenbouw en infrastructuurwerken in Vlaanderen tijdens de 19de en 20ste eeuw en van de aanpak van de gefaseerde verharding van buurtwegen door de lokale gemeenschappen. Als weg aansluitend bij de dorpskern en met een deels hol wegprofiel kreeg dit wegtracé voorrang op andere wegen met het oog op een betere toegankelijkheid. De aanleg van de weg in Tiense kwartsiet refereert aan de ontginning van dit materiaal in lokale groeves en het veelvuldig gebruik ervan als kasseibestrating in deze regio tijdens de 19de en 20ste eeuw.

De kasseiweg is grotendeels aangelegd in grijze en Tiense kwartsiet met een herkenbaar tonrond profiel. De kasseien hebben een waterdoorlatend wegdek en zijn afgeboord door in de lengte geplaatste boordstenen in zowel Tiense kwartsiet als Petit Granit. De fundering, de langs- en dwarsprofielen en de afboording van de weg zijn uitgesproken technische kenmerken die getuigen van een grote vakbekwaamheid waar vandaag nog weinig voorbeelden van bewaard zijn. De kasseibestrating en de techniek van wegverharding zijn exemplarisch voor de oude landelijke wegenbouw.

De vormgeving, het homogeen materiaalgebruik en de vakbekwame aanleg zorgen voor een hoge esthetische belevingswaarde. De rurale context verleent het ensemble van de kasseiweg bijkomend een rustiek karakter. De groene bermen in de holle weg versterken de contextwaarde en geven de kasseiweg als geheel een bijzondere visuele kwaliteit.