De Damburghoeve vormt als groene kern met opvallende toegangsdreef en open grachten langs drie zijden een duidelijk herkenbaar element in het landschap. De aangrenzende akker ten zuidoosten biedt een open zicht op de Damburghoeve van op de Reppelerweg.

Bij de Damburghoeve ligt een netwerk van loodrechte toegangsdreven dat de open ruimte rondom de hoeve domineert en structureert. De rechte dreven met opgaande eiken versterken de visuele relatie met de hoeve en de historische context van de site. De dreven met Amerikaanse eik vallen op door hun monumentaal karakter en zijn zeldzame relicten van de oorspronkelijke imposante dreven.

De damburghoeve en haar omgeving heeft historische waarde als het voormalig cijnshof van de heren van Bocholt. De Damburghoeve en haar omgeving is daarmee een zeldzame getuige van de middeleeuwse ontginningsgeschiedenis in dit gebied. De hoeve met poortgebouw, omwalling en drevenstelsel vormen een karakteristiek ensemble en is nog steeds herkenbaar als dominant element net buiten de dorpskern van Bocholt.

De naam Damborg betekent een door een dam of wal versterkte hoeve. In 1683 wordt de cijnshoeve Dammenborg vermeld met gronden, weilanden en plantages. In 1769 bestond de Damburghoeve met aanhorigheden uit het ‘kasteel’ met bos, gracht en weide rondom en een aantal percelen met nieuw aangeplante dennen. De hoeve met omwalling en dreven is reeds opgetekend op de Kabinetskaart van graaf de Ferraris van 1771-1778. Deze dreven vormden de toegang tot de hoeve van op de hoofdwegen Bocholt-Kaulille ten noordwesten en Bocholt-Reppel ten zuidoosten. De dreef naar het zuidwesten verbond het domein met de uitgestrekte heide waar vanaf de 18de eeuw stelselmatig naaldbos werd aangeplant. In de 19de eeuw is de omgeving van de hoeve overwegend bebost gebied, om tegen het midden van de 20ste eeuw te evolueren tot akkers en weiland.

Het drevenstelsel vormt tot vandaag een herkenbaar en landschappelijk sterk structurerend element dat refereert aan het historisch ontginningslandschap. De dreefelementen met Amerikaanse eik zijn door hun hoge ouderdom representatief voor de oorspronkelijke monumentale dreven. De heraanplant van de dreven met zomereik zorgt voor continuïteit van dit historisch netwerk en bestendigt de visuele relatie met de Damburghoeve. Ook de grachten die historisch het domein begrensden bleven aan drie zijden herkenbaar bewaard. Het perceel ten zuidoosten van de hoeve heeft zijn perceelsgrens uit de 19de eeuw behouden, gemarkeerd door een bebost talud.