in casu architectuurhistorische waarde: De eigen woning van architect Engels (1928) is een representatief voorbeeld van een naoorlogse, modernistische villa binnen het toenmalige architecturale landschap. Tevens betreft het één van de hoogtepunten uit zijn architecturale carrière dat bovendien een scharnierwerk in zijn oeuvre vertegenwoordigt.
De vrijwel gaaf bewaarde woning is opgevat als een "zwevende" doosvormige constructie in beton door middel van de bakstenen achtergevel en verspringende terrassen stevig verankerd in het landschap en waarbij de interactie tussen binnen- en buitenruimten determinerend was voor de noordzuid oriëntatie, de gevelopbouw, de waterspiegel en de open planindeling. Dit maakt de woning tot een zeldzaam voorbeeld binnen het oeuvre van Engels waar hij compromisloos al zijn idealen, invloeden - onder meer van Eero Saarinen en de Japanse wooncultuur - , opvattingen en symboliek tot een subtiel evenwicht heeft weten te brengen.