De evenwichtig geproportioneerde, witgeschilderde en door rondboogarcades op Toscaanse zuilen en een tongewelf gearticuleerde driebeukige ruimte is sober gestoffeerd met circa 1837 aangekocht en aangepast ouder meubilair en een vijftal schilderijen (17de-19de eeuw), waaronder het verloren gewaand jeugdwerk van Nicolas Poussin (1594-1665), de dood van Maria (1623).

Vermoedelijk in de 9de eeuw ontstaan als borchtkerk vormt de huidige, in 1829 naar ontwerp van architect Stevens opgetrokken Sint-Pancratiuskerk een zowel in- als uitwendig gaaf bewaard voorbeeld van een vroeg neoclassicistische plattelandskerk in de vorm van een bak- en natuurstenen pseudobasilica met halfrond koor, waarvan het evenwichtig-symmetrisch uitgewerkte, vijf traveeën tellend en door rondboogvensters geritmeerde volume perfect aansluit bij de bewaarde, in lokale natuursteen opgetrokken oosttoren (12de eeuw) van de primitieve romaanse kerk.