als voormalige afhankelijkheid van het Sint-Lambertuskapittel van de Luikse kathedraal (1188-1801), vormt de goed bewaarde, stilistisch heterogene Sint-Pietersbandenkerk met pseudo-basilicale opstand een opmerkelijk voorbeeld van een door de eeuwen heen geëvolueerde plattelandskerk, bestaande uit een 16de-eeuws gotisch koor in tufsteen van Lincent, een sacristie in Maaslandse stijl van 1723, een neogotisch schip, transept en westtoren van 1890 naar ontwerpen van de Sint-Truidense architect E. E. Serrure en als laatste toevoeging twee neogotische zijkapellen van 1896.
De ensemble- en authenticiteitswaarde worden bijkomend versterkt door het ommuurde kerkhof met dodenhuisje, het kunstige smeed- en gietijzeren hekwerk van de Firma Van Aerschot uit Herentals uit 1873 met uitbreiding van circa 1890 en een aantal markante en lokaal-historisch waardevolle 17de-eeuwse grafkruisen, eind 19de- begin 20ste-eeuws grafzerken met zuil van de plaatselijke notabelen en smeedijzeren kruisen.

de homogeen witgeschilderde driebeukige ruimte van de Sint-Pietersbandenkerk met driezijdig afgesloten koor wordt geritmeerd door spitsboogarcades op monoliete hardstenen zuilen en kruisribgewelven en is verfraaid met overwegend 18de en 19de-eeuws meubilair, een reeds beschermd orgel van 1866 van Fr. Ruef (Sint-Truiden) en een groot aantal eind 19de- begin 20ste- eeuwse glasramen geschonken door welstellende parochianen.