historische en historische, in casu architectuurhistorische waarde:
De hoeve werd opgetrokken in 1907 op voorheen onbebouwd terrein. Het semi-gesloten complex omvat een compleet scala aan hoevegebouwen rond een rechthoekig gekasseid erf met mestvaalt: straatvleugel met inrijpoort en stal, rechtervleugel met woonhuis, achtervleugel met varkensstallen en schob, linkervleugel met schuur, stal en aansluitend bakhuis. Het grootste deel van de gebouwen bleef bewaard als authentieke constructie in wit overkalkt stijl- en regelwerk met lemen vullingen op een bakstenen stoel, afgedekt door zadeldaken met Vlaamse en mechanische pannen. Enkel de straatvleugel is over de gehele breedte versteend.

Als vakwerkcomplex is de hoeve representatief voor een uitstervend fenomeen, dat geleidelijk ook uit het straatbeeld verdwijnt en ondanks een historisch diepgewortelde, intrinsieke streekeigenheid, voor de huidige en toekomende generaties steeds meer een exotisme wordt. In Nat-Haspengouw bleef niettemin een naar verhouding zeer dichte concentratie aan vakwerkbouw bewaard, een wonder waarvoor de oorzaak bij een veelheid aan historische factoren moet worden gezocht. De voornaamste getuigen van dit bestand verdienen bescherming, in de eerste plaats om redenen van supraregionaal, Vlaams belang, aangezien ze getuigen van een eeuwenoude, volkse traditie, waarvan de concrete sporen vrijwel overal ten lande verdwenen zijn, hoewel het fenomeen zich oorspronkelijk overal manifesteerde, in de tweede plaats om redenen van regionaal en lokaal belang, omdat het persisteren van het vakwerk streekgebonden blijkt te zijn, en het historische en exotische karakter van de techniek bijdraagt tot de bewustwording van de historische, dorpse structuur. Los daarvan dient te worden gesteld dat vakwerk een eigen esthetiek vertoont, die zeer innig verbonden blijkt met het agrarische landschap.