Neogotische kapel van 1887, opgericht door Knoors, op de plaats van een wegkruis. Zij staat symbool voor al de kleine, Maaslandse landbouwers gehuchten, die in hun bestaan zozeer afhankelijk waren van de stroom; de dikwijls rampzalige overstromingen en de verleggingen van de loop van de rivier brachten deze buurtschappen, bestaande uit een aantal dichtbij elkaar levende landbouwersgezinnen, nu op de ene oever van de stroom, dan op de andere, of zorgden zelfs voor de volledige verdwijning van de gemeenschap, zoals onder meer het geval was met Mijnekom bij Maaseik.
Het gehucht Boyen is een typisch voorbeeld van een dergelijke buurtschap. Het is een klein gehucht met een dichte concentratie van kleine hoeven, dat vroeger op de rechter Maasoever lag en behoorde tot het Nederlandse Grevenbicht,en door een verlegging van de Maasbedding in 1751 op de linkeroever kwam te liggen. De bebouwing zelf is in de loop der eeuwen sterk aangepast: de historische structuur bleef bestaan, maar geen enkele van de hoeven, hoewel verschillende een oude kern hebben, bleef gaaf bewaard. Daarom werd gekozen voor de bescherming van de kapel, opgericht op de plaats van een oud wegkruis.

De unieke ligging in de uitgestrektheid van de vlakte van de Maasvallei.