Als materiële getuigen van het ambitieuze pilootproject van de Belgische overheid met als opzet aan ruim één vijfde van de bevolking op een vlot bereikbare manier en binnen een aangenaam kader een brede waaier aan sport- en ontspanningsmogelijkheden te bieden. Het feit dat het totaalconcept zoals ontwikkeld door Victor Bourgeois, technisch adviseur bij het pas opgerichte Ministerie van Volksgezondheid, overeenkomstig de CIAM-ideologie kaderde in een brede stedenbouwkundige visie, waarbij de strategisch gunstige ligging binnen de driehoek Leuven-Brussel-Mechelen, de vlotte toegankelijkheid en een functioneel en esthetisch verantwoorde vormgeving centraal stonden, maakt Hofstade-strand - niettegenstaande de partiële uitvoering - een voor ons land unieke realisatie en dit zowel op socio-cultureel als architecturaal-stedenbouwkundig vlak:

• Het 35 hectare grote meer met zijn betonnen pier en 750 meter lang, kunstmatig aangelegd strand - de hoofdattractie waarrond het concept van Hofstade-strand werd uitgewerkt - vormt ruimtelijk-visueel en functioneel één geheel met de omringende strandaccommodaties, met name het strandgebouw en het bootshuis.
• Het strandgebouw met omlopend betegeld pad en typische voetbaden is vooralsnog het enig gekend architecturaal ontwerp van Maxime Wynants (1907- ), oud-leerling van het atelier van A. Pompe en nadien professor industriële design en stedenbouw in La Cambre. Dit overwegend in tropisch hout opgetrokken strandgebouw met promenade uit 1939 vormt een zowel qua typologie, inplanting, architecturale vormgeving en detaillering een bijzonder origineel en geslaagd voorbeeld van modernistische strandarchitectuur uit de interbellumperiode.
• Het bootshuis met terras en kiosk, in 1938 gebouwd naar ontwerp van F. Milan, vormt met zijn typische pakketbootarchitectuur - wit bepleisterde, horizontaliserende gevelpartijen, beglaasde rotonde, brede vensterregisters, ‘patrijspoorten’ en metalen borstweringen - een mooi voorbeeld van modernistische strandarchitectuur met karakteristieke typologie uit de interbellumperiode.
• Het openluchtzwembad met springtoren en terrasvormig aangelegde omloop waarop twee lage dienstvleugels met kleedcabines, cafetaria en conciërgewoning aansluiten werd in 1939 gebouwd naar ontwerp van de bekende architect en stedenbouwkundige Charles Van Nueten (1899-1989), tevens professor architectuur aan La Cambre. Dit olympisch geproportioneerde openluchtzwembad (100x50 meter), lange tijd beschouwd als één van de grootste van Europa, en de bijhorende voorzieningen in een strak functionele, weldoordachte en sobere vormgeving vormen een unieke realisatie uit de interbellumperiode, zowel op het vlak van concept als vormgeving.