historische, in casu architectuurhistorische, sociaal-culturele en volkskundige waarde:
De oude linkervleugel van de hoeve bleef bewaard als constructie in stijl- en regelwerk met wit gekalkte lemen vullingen, originele houten kozijnen en een zadeldak met Vlaamse pannen. Als oude vakwerkconstructie getuigt deze vleugel van een eeuwenlange bouwtraditie, waarvan in de streek vele voorbeelden bewaard bleven, in een unieke densiteit, die echter hoe langer hoe meer wordt aangetast door sloop- en bouwactiviteiten.
Het complex bleef door de toegevoegde vleugels opnieuw als hoeve identificeerbaar, met typische en herkenbare componenten, waarin de vakwerkwoning (met onderkelderde opkamer) als traditioneel element geïncorporeerd bleef.
Als vakwerkconstructie in een ruimer lokaal bestand van vakwerkconstructies, is het complex representatief voor de aloude dorpse omvang, samenstelling en samenhang.

De hoeve vertoont zichtbaar de sporen van een lange ontwikkelingsgeschiedenis. De linkervleugel van het huidige complex is het enige restant van een op de Ferrariskaart (1771-1777) weergegeven, U-vormige hoeve, die evolueerde tot gesloten en als dusdanig primitief werd gekadastreerd (1840), maar waarvan omstreeks 1882 de voor- en achtervleugel werden gesloopt en naderhand ook de rechtervleugel verdween. Aan de bewaarde vleugel, die als woonhuis fungeert, werden omstreeks 1904 een achter- (schuur) en rechtervleugel (stallingen) toegevoegd, waarmee het complex zijn huidige omvang bereikte.