historische, in casu architectuurhistorische, sociaal-culturele en volkskundige waarde:
De hoeve bleef, afgezien van de linkervleugel, grotendeels bewaard in stijl- en regelwerk met wit gekalkte lemen vulling, rustend op een gedeeltelijk gepikte bakstenen stoel en afgedekt door zadeldaken met Vlaamse pannen; bolkozijnen, gekoppeld aan een gebintstijl, bleven bewaard in de straat- en erfzijdegevel van de straatvleugel, alsook in de kopgevel aan straatzijde van de rechtervleugel. Het complex behield extern herkenbare hoevecomponenten: inrijpoort (straatvleugel), woonhuis (straatvleugel en rechtervleugel), stallingen (straatvleugel), een schuur (achtervleugel) en een bakhuis, alsook pittoreske elementen als een gevelkapelletje.
Het vakwerk getuigt van een eeuwenlange bouwtraditie, waarvan in de streek vele voorbeelden bewaard bleven, in een unieke densiteit, die echter hoe langer hoe meer wordt aangetast door sloop- en bouwactiviteiten.
Als typologisch gaaf complex en als vakwerkconstructie in een ruimer bestand van vakwerkconstructies is de hoeve tot slot representatief voor de aloude dorpse omvang, samenstelling en samenhang.

De hoeve is een historisch geëvolueerd complex, waarvan de rechter- en achtervleugel, alsook het achterliggende bakhuis al primitief werden gekadastreerd (1840) en in kern dus minstens uit de eerste helft van de 19de eeuw dateren. De straatvleugel werd omstreeks 1857 opgetrokken, alsook de linkervleugel, die echter omstreeks 1963 grondig werd verbouwd.