in casu architectuurhistorische waarde:
Het hoevecomplex omvat een woonhuisvleugel met haaks aansluitende stalvleugel en een vrijstaande dwarsschuur; alle onder zadeldaken met Vlaamse pannen.
De vakwerkstructuur van de woning is deels versteend. De woning heeft haar authentieke indeling en de onderkelderde opkamer behouden.
De stalvleugel bleef volledig bewaard in stijl- en regelwerk, met witgekalkte bakstenen vullingen. De schuur heeft stijl- en regelwerk met lemen vullingen en een versteende voorgevel.
Het vrijstaande bijgebouw, ten noorden van de hoeve, heeft geen waarde.

De hoeve Kerselaar, in het ancien régime een pachtgoed van het kartuizerklooster van Zelem, wordt al aangeduid op de Ferrariskaart (1771-77), maar is veel ouder. Getuigen hiervan zijn de mergelstenen gedeelten van het woonhuis, de gebogen spanten en de overkragende kern uit de 16de eeuw en het jaartal 1723 op de schuurpoortlatei.
Van het door de Ferraris weergegeven complex met losse bestanddelen rest nog het L-vormige ensemble van woonhuis en stal, alsook de zuidelijke armen van de voorheen door de Winterbeek gevoede omgrachting. De schuur behoorde ook tot het oorspronkelijke gebouwenbestand; ze werd circa 1848 naar zijn huidige locatie verplaatst of toegevoegd

De ordonnantie en de diverse functies van de bouwcomponenten, alsook het achtererf en de omgrachting, duiden op de eeuwenlange agrarische activiteit.