Sporen van zogenaamde 'Celtic Fields', een akkersysteem dat gebruikt werd van de late bronstijd/vroege ijzertijd tot in de Romeinse periode, werden rond het Kolisbos opgemerkt aan de hand van luchtfoto's in de jaren 1980. Het Digitaal Hoogtemodel Vlaanderen reveleert dat een goed bewaard gedeelte van dit Celtic Field complex zich eveneens in het Kolisbos bevindt. Op dit hoogtemodel zijn de wallen van het complex goed te onderscheiden. Ze vormen akkertjes van circa 40 op 40 m, met omringende wallen die tot circa 30 à 40 cm hoger liggen dan het omliggende maaiveld. Door deze geringe hoogteverschillen, hun breedte (tot 10 m) en de aanwezige ondergroei in het Kolisbos, zijn ze op het terrein zelf niet of nauwelijks waar te nemen. Deze resten van akkers zijn verspreid doorheen nagenoeg heel het Kolisbos aanwezig in verschillende clusters. Archeologisch onderzoek door de Heemkundige Kring Sint-Huibrechts-Lille (van 1984 tot 2007) toonde in het westen van het Kolisbos de aanwezigheid aan van archeologische sporen uit verschillende perioden: mesolithicum, neolithicum, bronstijd, ijzertijd en de Romeinse periode. In deze laatste periode bevond er zich een nederzetting, die aan de hand van de relatief rijke vondsten, het belang en karakter van een lokale rurale bewoning overstijgt. Het geheel van deze vondsten en relicten wijst op de aanwezigheid van een intensief en langdurig ontgonnen landschap, van de midden- bronstijd tot Romeinse periode, waarvan de Celtic Field akkers een belangrijke structurerende component waren. Verspreid tussen dit akkercomplex kan de aanwezigheid van vondsten en structuren van andere activiteitenzones verwacht worden, zoals woonplaatsen (van zogenaamde 'zwervende erven'), begraafplaatsen (één grafheuvel werd reeds opgegraven in 1989, gelegen aan de rand van een zone met Celtic Fields), of van rituele en artisanale aard. Door het stabiele historische en niet intensieve grondgebruik na de Romeinse periode, bestaande uit bos, heide en opnieuw (dennen)bos, bleef de topografie van het Celtic Field complex relatief goed bewaard. Het resultaat is een gefossiliseerd en uitgestrekt (circa 200 ha) prehistorisch cultuurlandschap, dat getuigt van een langdurige ontginning. In combinatie met andere gekende vondsten rondom het Kolisbos, zoals de nabijgelegen begraafplaats van De Roosen, is het Kolisbos dan ook een belangrijke schakel voor de studie van de evolutie van de prehistorische samenlevingen en de diachrone ontwikkeling van dergelijke Celtic Field complexen. Het grote archeologische belang van het Kolisbos is voornamelijk te wijten aan de uitgestrektheid van het bewaarde complex, dat zelfs op het niveau van Noordwest Europa als vrij uitzonderlijk mag worden beschouwd.