Als materiële getuige van de Grooten Oorlog, die Vlaanderen jarenlang in zijn greep had en het leven van ontelbaar veel mensen ingrijpend tekende of volledig verwoestte. De Eerste Wereldoorlog was een internationale gebeurtenis bij uitstek, met West-Vlaanderen als één van de strijdtonelen waar honderdduizenden mannen uit de hele wereld vochten. De herinnering aan de Eerste Wereldoorlog kent nog steeds een breed maatschappelijk en internationaal draagvlak.

Als betonnen constructie, die specifiek voor militaire doeleinden werd opgetrokken. Deze betonnen constructie met zijn bouwtechnische kenmerken van zowel bovengrondse als ondergrondse aard, getuigt van het belang en de evolutie van de betonbouw in de stellingenoorlog, die de Eerste Wereldoorlog geworden was. Nooit eerder werden zo massaal betonnen verdedigingsconstructies opgetrokken als tijdens de Eerste Wereldoorlog. Daar waar er in de eerste oorlogsjaren werd geïmproviseerd en geëxperimenteerd met allerlei typologieën en toegepaste technieken in de betonbouw, evolueerde men geleidelijk naar zo sterk en efficiënt mogelijk uitgedokterde standaardontwerpen, die in sommige gevallen voor meerdere doelen konden gebruikt worden. Tijdens het interbellum en de Tweede Wereldoorlog zou dit leiden tot de massale uitbouw van heuse bunkerstellingen, met bunkers die tot in het kleinste detail waren gestandaardiseerd.

Ook voor artillerieposten werd gezocht naar standaardontwerpen, die voldoende beschutting boden en tegelijk zo efficiënt mogelijk waren opgetrokken. Hoewel er veel overeenkomsten zijn, wijkt de bewaarde artilleriepost af van het ontwerp voor artillerieposten, dat van hogerhand werd voorgesteld. Dit wijst erop dat er absoluut nog · geen sprake is van Regelbau zoals tijdens de Tweede Wereldoorlog waarbij elke bunker tot in het kleinste detail volgens bepaalde standaarden diende te zijn opgetrokken.

Typologisch gezien betreft het een uniek en gaaf bewaarde artilleriepost. Er zijn geen andere bewaarde artillerieposten van dit type gekend. De artilleriepost bestaat uit een betonnen geschutsbedding met aan beide zijden een aanpalende bunker. Deze bunkers dienden voor de bescherming van manschappen en munitie. De verschillende onderdelen van de munitie - de ontstekingen, de hulzen en de projectielen - werden elk in een aparte ruimte bewaard. Er werd geen dak over de kanonbedding geplaatst, omdat dit te veel nadelen met zich meebracht, waaronder een te grote overspanning die moest gerealiseerd worden en een te beperkt bereik voor de kanonnen. De artilleriepost bevat nog authentieke aankledingselementen zoals stalen deuren en luiken.

De artilleriepost bij Fahrhof vormt een belangrijke historische getuige van de rol van de artillerie tijdens de Eerste Wereldoorlog. De artillerie was een belangrijk wapen, dat qua reikwijdte en precisie geleidelijk aan verbeterde. De taken van de artillerie evolueerden naarmate de oorlogsjaren verstreken. Batterijen waren tijdens de Eerste Wereldoorlog opgetrokken tussen en achter de infanteriestellingen, volgens de draagkracht van het soort artillerie. Om de vijand te verschalken was het zaak de artillerie verdoken op te stellen. Camouflage speelde hierbij een belangrijke rol, maar ook een grotere afstand tot de vijandelijke artillerie kon hierbij helpen. De historische contextwaarde is hoog. Onderhavige artilleriepost is opgetrokken achter de 2. Stellung, achter een lichte verhevenheid in het landschap, waarbij het reliëf aan frontzijde hoger gelegen was en dus al een vorm van dekking bood. Aan vijandszijde werd nog een bijkomende aarden omwalling aangelegd, die nog ten dele bewaard is. Als aanvullende bescherming tegen vijandelijke activiteiten werd de zuidoostelijke zijde van de zuidelijke bunker extra versterkt.