De bunker Ua2 heeft net als drie gelijkaardige bunkers Ua3, Ua4 en Ub1 een belangrijke historische waarde, als onderdeel van de Flandern II Stellung, een Duitse stelling die vanaf de winter van 1917-1918 werd opgetrokken. Behalve deze bunkers in Oudenburg zijn er nauwelijks nog bunkers gekend van deze Flandern II Stellung. Vooral de ensemblewaarde is bijzonder hoog. Het betreft namelijk één van vier Duitse bunkers van het type Einheitsunterstand die in Oudenburg bewaard zijn. Een dergelijke concentratie aan bunkers van hetzelfde type in één gemeente is zeldzaam. De bunker Ua2 werd meer bepaald in de eerste verdedigingslijn van de Flandern II Stellung opgetrokken, op een plaats waar een Kleinbahn de huidige Goedeboterstraat kruiste. De historische contextwaarde is dus hoog. Het is meer bepaald de meest noordelijke van drie op één lijn gelegen bunkers die vandaag nog kunnen waargenomen worden als onderdeel van de eerste verdedigingslijn van de Flandern II Stellung. Een andere bewaarde bunker, die bedoeld was als commandopost, lag in de tweede verdedigingslijn van deze Flandern II Stellung. Ondanks het feit dat de Flandern II Stellung nooit is voltooid, tonen de bewaarde Einheitsunterstände hoe een stelling volgens Duitse strategische inzichten van 1917-1918 diende opgebouwd te worden. Een stelling bestond met name uit twee verdedigingslijnen met bunkers, waarbij de commandoposten gesitueerd werden in de tweede lijn.

De bunker heeft een belangrijke architecturale waarde, omdat het een constructie betreft van het type Einheitsunterstand, een standaardtype bunker dat vanaf het najaar van 1917 veelvuldig werd opgetrokken in de meer achterwaarts gelegen stellingen. De bunker is representatief voor gelijkaardige Einheitsunterstände. Opvallend is de afwerking van het mangat in het dak, in een verdiept vlak. Authentieke elementen zoals de klimijzers in het mangat, zijn bewaard.

Als betonnen constructie, die specifiek voor militaire doeleinden werd opgetrokken. Deze betonnen constructie met zijn bouwtechnische kenmerken van zowel bovengrondse als ondergrondse aard, getuigt van het belang en de evolutie van de betonbouw in de stellingenoorlog, die de Eerste Wereldoorlog geworden was. Nooit eerder werden zo massaal betonnen verdedigingsconstructies opgetrokken als tijdens de Eerste Wereldoorlog. Daar waar er in de eerste oorlogsjaren werd geïmproviseerd en geëxperimenteerd met allerlei typologieën en toegepaste technieken in de betonbouw, evolueerde men geleidelijk naar zo sterk en efficiënt mogelijk uitgedokterde standaardontwerpen, die in sommige gevallen voor meerdere doelen konden gebruikt worden. Tijdens het interbellum en de Tweede Wereldoorlog zou dit leiden tot de massale uitbouw van heuse bunkerstellingen, met bunkers die tot in het kleinste detail waren gestandaardiseerd.

Als materiële getuige van de Grooten Oorlog, die Vlaanderen jarenlang in zijn greep had en het leven van ontelbaar veel mensen ingrijpend tekende of volledig verwoestte. De Eerste Wereldoorlog was een internationale gebeurtenis bij uitstek, met West-Vlaanderen als één van de strijdtonelen waar honderdduizenden mannen uit de hele wereld vochten. De herinnering aan de Eerste Wereldoorlog kent nog steeds een breed maatschappelijk en internationaal draagvlak.