De witte paardenkastanje (Aesculus hippocastanum) bevindt zich op het landgoed van het kasteel Hogemeyer. Het huidige kasteel werd vermoedelijk rond 1750 opgetrokken als landhuis met lusttuin binnen een rechthoekige omwalling, gelegen aan de zuidgrens van het Groot Begijnbos nabij de grens met Waanrode. Het domein gaat in oorsprong echter terug tot in de eerste helft van de 14de eeuw.

Het perceel waarop de bomen staan wordt op de oudste kadastrale legger als lustgrond aangeduid. Tijdens de bouwcampagne van 1859-1860 werd de tuin opnieuw aangelegd en beplant. De zuidelijke gracht van de oude omwalling werd gedempt, terwijl de oostelijke arm werd heraangelegd als vijver. Op het oorspronkelijk perceel lustgrond zijn op het primitief kadasterplan duidelijk sporen van een kleine, romantisch- landschappelijke tuin aanwezig, zowel in de beplanting als in het reliëf. De vijver bestaat nog (min of meer) in zijn 19de-eeuwse vorm en er staan nog verschillende bomen daterend uit dezelfde periode in de omgeving. Deze vormen samen een esthetisch geïnspireerd ensemble. Deze witte paardenkastanje heeft met zijn stamomtrek van 3,04 meter uitzonderlijk grote afmetingen, typisch voor de 19de-eeuwse landschappelijke aanleg.

Bibliografie

De bescherming als monument betreft een witte paardenkastanje (Aesculus hippocastanum) op het landgoed van het vermoedelijk rond 1750 opgetrokken kasteel Hogemeyer.
Op het moment van bescherming had deze witte paardenkastanje een stamomtrek van 304 cm.