in casu architectuurhistorische waarde:
Albert Van huffel, die zich van meubelontwerper zou opwerken tot zelfstandig architect met een waardevol burgerlijk oeuvre, zal in de architectuurgeschiedenis gekend blijven als ontwerper van de Nationale Basiliek van het Heilig Hart, in Koekelberg, een - helaas onafgewerkt gebleven - hoogtepunt van de art deco-architectuur in België dat qua gigantisme zijn gelijke slechts gekend heeft in de 19de eeuw met het Brusselse Justitiepaleis (1866-1883) van Joseph Poelaert. Op deze werf zou hij het pad kruisen van Rafaël Verwilghen en, later, dit van Henry Van de Velde aan La Cambre.

Door hun materiaalgebruik (leisteen, graniet, kalkzandsteen), stijl (art nouveau, art deco, modernistisch) en kwaliteit van uitvoering (verbindingen, typografie), onderscheiden deze graftekens zich van de doorsnee productie na de Tweede Wereldoorlog en zijn ze representatief voor de personages waarvan ze de laatste rustplaats markeren.