Het vakwerk getuigt van een eeuwenlange bouwtraditie, waarvan in de streek vele voorbeelden bewaard bleven, in een unieke densiteit, die echter hoe langer hoe meer wordt aangetast door sloop- en bouwactiviteiten.
Als hoeve van het sobere type, bestaande uit typische en herkenbare componenten met een traditionele structuur (zie de indeling van het huis met laterale gang, centrale schouwen opkamer) en als vakwerkconstructie in een ruimer lokaal bestand van vakwerkconstructies, is het complex tot slot representatief voor de aloude dorpse omvang, samenstelling en samenhang.

Het hoevetje is een historisch geëvolueerd complex, met een hoofdvolume dat als woonhuis fungeert en op zijn minst dateert van omstreeks 1840, toen het pand voor het eerst werd gekadastreerd; een als latere toevoeging herkenbaar, dwars aangebouwd stalletje dateert van omstreeks 1940.
Het oude hoofdvolume van de hoeve bleef op de kopgevel aan straatzijde na bewaard als constructie in stijl- en regelwerk met lemen vullingen, rustend op een bakstenen stoel en afgedekt door een zadeldak met Vlaamse pannen; de voorgevel behield een bolkozijn; de later toegevoegde hoeve-onderdelen zijn uitgevoerd in steen en zijn als dusdanig als toevoegingen te onderscheiden.