De hoeve is gegroeid uit een in de Buurtwegenatlas (1840-44) opgetekende hoeve met losstaande bestanddelen en toont duidelijk de sporen van de evolutie tot gesloten complex. De beeldbepalende straatvleugel van de hoeve, met inrijpoort en al dan niet verbouwd woonhuis, bleef bewaard in wit gekalkt stijl- en regelwerk met lemen vullingen op een bakstenen stoel. De andere hoevevleugels zijn in elk geval naar buiten toe versteend, maar behielden oude zadeldaken met Vlaamse pannen, waardoor de hoeve als een samenhangende eenheid blijft verschijnen; mogelijk behielden de versteende vleugels nog een vakwerkkern. Buitenerfs, achter de hoeve, bleef tot slot een bakhuis bewaard, in vakwerk met bakstenen vullingen, en een aansluitende, bakstenen bakoven.

De vakwerkkern van de hoeve getuigt van een eeuwenlange bouwtraditie, waarvan in de streek vele voorbeelden bewaard bleven, in een unieke densiteit, die echter hoe langer hoe meer wordt aangetast door sloop- en bouwactiviteiten.
Als belangrijke gesloten hoeve met typische en herkenbare componenten en als vakwerkconstructie in een ruimer lokaal bestand van vakwerkconstructies, is het complex tot slot representatief voor de aloude dorpse omvang, samenstelling en samenhang.