De knotbomen verwijzen naar een verdwenen beheervorm die algemeen werd toegepast in de streek. Deze beheervorm raakte in onbruik, waardoor knoteiken de laatste decennia stelselmatig uit het landschap verdwenen. Zij voorzagen de lokale gemeenschap onder meer van rijshout, brandhout of loofvoedering. De knoteiken komen voor in een deel van de Demervallei met een hoge concentratie aan donken. De donkranden in dit gebied zijn op veel plaatsen gemarkeerd met knotbomen. Op deze plaatsen ondervinden de bomen geen hinder van hoge (grond)waterstanden. De knoteiken bij de Roosmerenamerstraat zijn een representatief voorbeeld van donkrandbeplanting in de Demervallei. Het zuidelijke deel van de donk, waarop de knoteiken staan, bestond in de 18de eeuw uit heide en heischraal grasland. In tegenstelling tot het noordelijke deel van de donk werden er hier geen weekendverblijven aangelegd en bleef het traditionele landschap veelal onaangeroerd.

Vanwege hun specifieke snoeivorm zijn de knoteiken een opvallende verschijning in het kleinschalige landschap langsheen de Demer. Zij beschikken over een mooie, representatieve groeivorm. Het lineair aspect van de bomenrij wordt geaccentueerd door de oude donkrand waarop zij staat.