de knotbomen zijn een relict van een door een houtwal omgeven weiland, bekend als de 'Drogeweide'. Dit toponiem is al in 1783 geattesteerd. Zowel het weiland als de houtwal zijn terug te vinden op alle topografische kaarten tot 1970. Nadien werd het grootste deel van de aarden wal geslecht. Doorheen de geschiedenis is er een evolutie in de soortkeuze bij het aanplanten van knotbomen. Algemeen wordt aangenomen dat zomereik (Quercus robur) al het langst in gebruik is als knotboomsoort. Later werd de gewone es (Fraxinus exelsior) een populaire knotboom en pas nadien werd er overgeschakeld op wilg (Salix sp.). Het samen voorkomen van deze drie soorten op de Drogeweide is daarom interessant. De knotbomen verwijzen naar een verdwenen beheervorm die algemeen werd toegepast in de streek. De knoteiken voorzagen de lokale gemeenschap onder meer van rijshout, geriefhout, brandhout of loofvoedering.

de knotbomen langsheen de Bergeveldstraat vallen op omwille van hun snoeivorm en grote knothoogte. De bomen zijn aangeplant op een bescheiden aarden wal waardoor zij hoger lijken dan zij in werkelijkheid zijn. De knotbomen in het weiland zijn lager en staan opmerkelijk scheef. De bomen hebben een mooie, representatieve groeivorm.