in casu architectuurhistorische waarde:
De kerk is een voor België uniek voorbeeld van religieuze architectuur van de hand van J.H.J. Kayser (1842-1917) uit Venlo, een belangrijk kerkenbouwer in voornamelijk Nederlands Limburg en een leerling van P.J.H. Cuypers. De diepliggende vensters, de trapgevels en het gebruik van geglazuurde baksteen refereren aan de Noord-Duitse baksteengotiek, waardoor Kayser sinds de late jaren 1870 werd beïnvloed. De latere uitbreidingen van de kerk, uit 1903-1904 en 1931-1932, respectievelijk door Mathieu Christiaens uit Tongeren en Karel Gessler uit Maaseik, maken deel uit van de boeiende bouwgeschiedenis.

Het bedehuis is een levendige getuige van het aloude gebruik om op markante plaatsen heiligdommen op te richten. Het kerkinterieur behield heel wat devotionele elementen. De Heilige Donatus, waaraan de klok van de kerk werd toegewijd, en de tweede patroonheilige van het bedehuis, de Heilige Gerlachus, een Limburgse heilige, werden fel vereerd in landelijke nederzettingen, respectievelijk als beschermer tegen vuur, bliksem en hagelbuien, en als schutspatroon van het vee.

Het bedehuis ontstond in 1888-1890 in Lozen, het belangrijkste gehucht van Bocholt, dat na de aanleg van de zuid-Willernsvaart (1821-1826) een aanzienlijke uitbreiding van de bebouwing kende. De te grote afstand naar de Sint-Laurentiuskerk van Bocholt, die trouwens te klein was geworden, speelde ook een rol in de ontstaansgeschiedenis. De Sint-Benedictuskerk werd in 1900 uiteindelijk een zelfstandige parochiekerk.